Mevrouw Bob maakt deel uit van een reeks uitdagende confrontaties tussen Muziektheater De Kolonie en grote theaterpersoonlijkheden. De Kolonie werkt altijd met origineel materiaal, zowel tekstueel als muzikaal.
Artist in residence, Peter De Graef, schudde andermaal een vlotte tekst uit zijn mouw met de typische De Graef stempel: scherpzinnig en spitant. Mevrouw Bob is een dame met geheimen. Ze heeft een spectaculaire carrière opgebouwd op brokstukken, als een soort revanche. In een niets ontziende klim hogerop zijn alle middelen geoorloofd en debiteert ze een paar straffe statements die helemaal haaks staan op het #MeToo-debat.
Laat ons eerlijk zijn, vrouwen die carrière maken door mannen ter wille te zijn en rond hun vinger te draaien, het gebeurt ook. Met een vlijmscherp lemmet fileert de auteur de wereld van de haute finance, de democratie, de media. De stigmatisering van de arme sloebers. Geld is nog altijd de beste bescherming tegen discriminatie! Als Farma lobbyiste, wordt Mevrouw Bob, bij wijze van spreken, slapend stinkend rijk. “Neem ik een vliegtuig… of koop ik er zelf een?” of “wie rijdt er nu twee jaar rond in dezelfde Rolls Royce?”, met dergelijke uitspraken etaleert ze haar puissante status.
Bo Spaenc, de stichter van Muziektheater De Kolonie, componeerde prachtige, bij wijlen huiveringwekkende muziek, live uitgevoerd door hemzelf en altviolist Marc Tooten. Muziek die Tania Van der Sanden steunt en stuwt in een voortdurende wisselwerking. In het spel werd ze gecoacht door Sam Bogaerts, een man met een megatheaterparcours, die men geen creatieve besluiteloosheid kan verwijten. Samen schaafden ze aan het personage en distilleerden zo een indrukwekkende en intrigerende Mevrouw Bob met een aparte dynamiek. Het geheel is méér dan de som van de delen. Artiesten van verschillende disciplines maken er in een subtiele, exuberante of getormenteerde dialoog, een ijzersterke voorstelling van.
Tania Van der Sanden <> Mevrouw Bob
De twee muzikanten vormen een soort van drie-eenheid met de speler en kregen hun stek op een verhoog, côté cour en côté jardin, omgeven door een fijn gaas, een diffuse aanwezigheid. Tussen beide kokers schrijdt een dame met een geheimzinnige glamour naar voor, helemaal uitgedost in smaragdgroen: haute couture jurk, weelderige hoed (een link naar Medusa?), hoge hakken, oorbellen, ringen, halsketting, groene nagellak. Met haar volle, diepe en warme stem neemt meesterverteller Tania Van der Sanden het publiek meteen op sleeptouw. Een stem die fluweelzacht kan strelen maar net zo goed met weerhaken kan op inhakken en verscheuren.
De voorstelling zit vol tegenstrijdigheden: warm, wrang, heftig, uitdagend. Zonder schroom etaleert ze haar hele parcours. Een actrice met présence. Het podium is haar habitat. Haar lichaamstaal doet denken aan een octopus die met zijn vangarmen alles graait wat binnen zijn bereik komt. Wat duchtig geconsumeerd moet worden, is het moment. Als enige vrouw in een mand vol machtige mannen leert ze de niets of niemand ontziende knepen om hogerop te geraken. De honger naar meer macht én rijkdom vertroebelt de visie en ondermijnt het beoordelingsvermogen… Tot men haar vertelt dat ze nog maar een paar weken te leven heeft. In een openbare biecht maakt ze schoon schip met iets wat haar al jaren bezwaart. De symbolen van rijkdom en welstand gaan uit, tot ze in haar hemd staat. Haar grote liefde bleek één grote desillusie en ze nam koelbloedig wraak.
De muziek geeft veelkleurig aan al deze gemoedstoestanden extra diepte, de dimensie die niet in taal te vatten is. Raast soms door als een orkaan of fladdert speels en dartel als een vlinder door de ruimte. De hele enscenering is uiterst sober gehouden, maar dat is net de sterkte. De tekst is om van te snoepen, de tekstprojectie, spel en zang van Tania van der Sanden is superbe, de omkaderende muziek maakt het plaatje compleet. Een voorstelling die van begin tot einde boeit.
- WAT: Mevrouw Bob
- WIE: Muziektheater De Kolonie en HERMESensemble, tekst Peter De Graef, spel Tania Van der Sanden, muziek Bo Spaenck en Marc Tooten
- WAAR & WANNEER: 3 oktober in CC ’t Bolwerk Vilvoorde
- FOTO’S: © Jan Marchand, © Pat Verbruggen, Herman Houbrechts
