Laus Polyphoniae, dit tiendaagse festival voor oude muziek, is op kruissnelheid met een dag- en avondprogrammatie. Rond Laus Polyphoniae 2023 hangt een energieke stemming door de aparte insteek: de stad Antwerpen werd als centraal festivalthema gekozen ‘Antwerpen. Townscape – Soundscape’.
Antwerpen is een metropool. Een internationale draaischijf van handel en cultuur vroeger en nu. Daar wordt op ingespeeld. Antwerpen was in de 15de en 16de eeuw niet minder boeiend dan vandaag de dag. Verleden en heden worden in deze editie op een harmonieuze wijze verenigd. Place to be: onder meer de Sint-Augustinuskerk, een barokke parel in het hartje van Antwerpen. De voormalige kerk is een schrijn van kunstwerken. Je komt ogen te kort om het fraaie interieur te bewonderen: stucwerk met een overvloed aan putti, immense schilderijen en drie grote altaarstukken verwezenlijkt in de herkenbare stijl van Jan Fabre met dekschilden van juweelkevers.
AMUZ pakt per concert niet uit met een dun programmaboekje. Wél met een compact en lijvig boekje, de bijbel van Laus Polyphoniae. Een interessant naslagwerkje. De concertganger kan zo grasduinen in de roemrijke geschiedenis van Antwerpen. U komt te weten hoe de stad en de muziek in kerken en stadspaleizen vocaal en instrumentaal klonk in de 15de en 16de eeuw. U ontdekt de fascinerende internationale metropool die Antwerpen toen was, met alle economische en muzikale bedrijvigheid die daarmee gepaard ging.
Voor dit middagconcert Full House. De vertolkers Perrine Devillers en Ariel Abramovich lieten zich inspireren door verschillende Antwerpse drukken van Phalesius die muziek voor luit en zangstem bevatten. De luit werd in de late middeleeuwen een geliefd instrument. Het werd ingezet als solo-instrument, in kleine kamermuziekbezettingen of om zangers te begeleiden. Net zoals dat in de renaissance gangbaar was, voeren Abramovich en Devillers eigen arrangementen uit van bundels met vocale muziek. Le rossignol musical des chansons is een anthologie van Franse chansons die in 1597 verscheen. Ook hierin werd de meest recente muziek opgenomen zoals werken van Eustache De Caurroy, Andreas Pevernage, Noé Faignient, Claude Le Jeune en Séverin Cornet.
Sopraan Perrine Devillers is een ravissante verschijning met een warme, wendbare stem. Ze weet reliëf te stoppen in een gevoelvolle vertolking. Met gratie en charme bezingt ze de liefde die complexe knopen vlecht in een werveling van noten. Liefde: de kloof tussen verlangen, vervulling en ontgoocheling. De sobere begeleiding van Ariel Abramovich katapulteert je naar eeuwen terug en de beeldrijke liefdeslyriek. Een latifundium van liefde waar de hedendaagse songwriters bij verbleken. Perrine Devillers is wonderlijk aantrekkelijk met haar opbollende buikje. Ze is zwanger, vervult van tederheid en geeft de liederen een extra dimensie. De klanken wervelen door de ruimte. De akoestiek is perfect. Tussen beide vertolkers ontstaat chemie.
