Voor hun programma The Legacy of Adriaen Willaert streek het vocale ensemble Dionysos Now! op zondag 23 november j.l. neer in de Hoegaardse Sint-Rochuskapel van Mariadal, doorgaans het decor voor de concerten van Klassiek in de Kapel. De organisatie, die de voorbije seizoenen steeds sterker op de voorgrond treedt binnen het Vlaamse concertlandschap, wist opnieuw een bijzonder fijnzinnige uitvoering naar Hoegaarden te halen. Het publiek was talrijk aanwezig: de kapel was volledig uitverkocht.
De keuze voor deze locatie bleek voortreffelijk. De natuurlijke helderheid en ruimtelijke diepte van de kapel boden een haast ideale akoestische omgeving voor de polyfonie van Dionysos Now!. Vanaf de eerste inzet werd duidelijk hoe naadloos de stemmen elkaar vonden. De zangers vormden een homogeen geheel waarin textuur, balans en frasering elkaar voortdurend versterkten, zonder ook maar één moment aan transparantie in te boeten.
Het programma zelf bood een rijk en doordacht overzicht van Willaerts muzikale universum. De drie openingswerken — Che fai alma, che pensi, Qual dolcezza giamai en Dulce Padrun — klonken verfijnd en open, en gaven het publiek meteen een indruk van Willaerts lyrische directheid. Vervolgens verbreedde het ensemble het perspectief met muziek van tijdgenoten en leerlingen, waardoor Willaerts invloed en nalatenschap op een natuurlijke manier hoorbaar werden.
Het centrale luik van de avond, een denkbeeldige reconstructie van Willaerts begrafenismis, vormde het artistieke hart van het concert. Na het gregoriaanse Requiem Aeternam leidde Cypriano de Rore de luisteraar binnen in een meerlagige klankwereld. In het Kyrie uit Missa Praeter rerum serium liet De Rore de stemvoering geleidelijk ontrollen, en Dionysos Now! ving dat proces met grote gevoeligheid op. Wat begon als een fragiele sololijn groeide langzaam uit tot een gelaagde polyfone structuur, alsof de muziek zich in realtime ontvouwde. Het resultaat was een moment van uitzonderlijke intensiteit.
Ook in de daaropvolgende delen — Gloria, Sanctus en Agnus — behield het ensemble dezelfde precisie en beheersing. Zarlino’s Parce mihi Domine kreeg een verstilde, bijna tijdloze lezing, terwijl Lorenzo Benvenuti’s Giunto Adrianelegant werd ingebed in de bredere dramaturgie van het programma. De afsluiting met Willaerts Da Pacem Domine en het imposante Benedicta es, celorum Regina bevestigde nogmaals de bijzondere maturiteit van dit ensemble: technische controle ging hand in hand met een expressieve warmte die de muziek nooit zwaar of afstandelijk maakte.
Na afloop volgde een receptie, een inmiddels vaste traditie bij Klassiek in de Kapel. De informele sfeer, het gesprek tussen musici en publiek, en de gedeelde belangstelling voor deze muziek maakten van dit moment een passend verlengstuk van het concert. Veel aanwezigen bleven nog lang napraten over de uitvoering, die bij velen duidelijk een gevoelige snaar had geraakt.
Dionysos Now! trekt met The Legacy of Adriaen Willaert de komende weken verder door Nederland. Wie het ensemble daar aan het werk zal horen, mag zich verwachten aan een bijzonder geconcentreerde uitvoering, waarin historisch inzicht en muzikale verfijning elkaar voortdurend versterken.
