Het was even schrikken toen op zondag 16 juni 2024 rond de middag de mail binnenkwam van het artiestenagentschap Intermezzo: DÉCÈS DE LA SOPRANO BELGE JODIE DEVOS.
Ik heb toch even nog eens goed gekeken of het wel klopte wat ik las. Deze jonge knappe sopraan overleden? Het gaf me regelrecht koude rillingen! Ik heb gelukkig Jodie Devos enkele keren live meegemaakt, maar ik keek ernaar uit haar nog vaak in virtuoze partijen voor hoge sopraan te kunnen meemaken. Het was gewoon zalig haar daarin te horen, haar souplesse te bewonderen. Bovendien acteerde ze met een natuurlijkheid die haar vertolkingen levensecht maakten. Wat een gemis, niet alleen voor het Belgische, maar zeker ook voor het internationale operaleven. En wat een gemis moet het zijn voor haar familie en vrienden, want haar charme beperkte zich zeker niet tot het theater!
Ik zag haar in de Opéra Royal de Wallonie in Mignon en in Hamlet van Ambroise Thomas en in Lakmé van Leo Delibes. Laten dat nu net partijen zijn in minder bekend repertoire, want dat was zeker een motief voor haar als kunstenares: aandacht vragen voor wat niet direct de grote affiche haalt, maar dat wel verdient! In december 2023, nauwelijks een half jaar geleden, maakte ik haar voor het laatst mee op de scène in de Opéra Comique van Parijs. Dit theater stelt zich zowat tot doel de negentiende-eeuwse Franse opéra de belangstelling te geven die hij verdient. Ze zong er La Princesse Elsbeth in Fantasio van Jacques Offenbach, waarin de prinses verrassend en vooral liefdevol de nar Fantasio ontmaskert! Een sprankelende rol, vol levensvreugde, haast cynisch in het licht van wat nu met Jodie Devos in het reële leven is gebeurd! Voilà, toute la ville en fête, zong ze in die opera, maar ook cachons l’ennui de mon âme, twee fragmenten die ook op de heerlijke cd Offenbach colorature terug te vinden zijn! (Alpha classics)
Laat me als hommage tot slot even twee citaten aanhalen uit recensies die ik schreef voor KC over voorstellingen in de ORW: de eerste over Hamlet van Ambroise Thomas in februari 2023: Jodie Devos is -zoals te verwachten was – zijn vrouwelijke evenknie (nl. van Lionel Lhote -juni 2024). Ophélie verschijnt als de puurheid zelve, ook in haar kledij spelend met wit en lichte kleuren. Haar sopraanstem is zijdezacht maar kan ook de coloraturen van de belcanto-geïnspireerde waanzinsaria probleemloos aan. Ook de hoogste noten zingt ze als pure magie.
Een tweede citaat uit de recensie van Mignon van Ambroise Thomas (april 2022): Jodie Devos ontpopt zich als de zelfbewuste en jaloerse actrice-diva. De overtuiging van haar spel krijgt een parallel in haar vocale kunst: ze zingt met een fenomenale sierlijke stem die de hoogste regionen moeiteloos haalt en die culmineert in haar grote coloratuur-aria in het derde bedrijf “Je suis Titania la blonde”, zowat het bekendste fragment uit de opera. Zonder enige aarzeling vloeien de coloraturen terwijl Jodie Devos haar triomfantelijk personage neerzet.
