De finaleweek van de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano ligt achter ons, en opnieuw bewees dit prestigieuze Belgische concours waarom het wereldwijd tot de absolute top behoort. Niet alleen door het uitzonderlijke niveau van de deelnemers, maar ook door de intense beleving die deze jaarlijkse wedstrijd in het culturele hart van Europa teweegbrengt. In deze editie stak vooral één instelling er met kop en schouders bovenuit: de Muziekkapel Koningin Elisabeth, die met vier finalisten en drie podiumplaatsen een ongeziene overwinning boekte.

De wedstrijd werd in 1937 opgericht door Koningin Elisabeth van België. Eerst heette hij de Eugène Ysaÿewedstrijd, als eerbetoon aan de in 1931 overleden Belgische violist en componist Eugène Ysaÿe. In 1951 kreeg de wedstrijd de naam van zijn oprichtster: Koningin Elisabeth (1876–1965). Sindsdien is de Koningin Elisabethwedstrijd uitgegroeid tot een van de meest gerespecteerde wedstrijden voor jonge klassieke musici ter wereld. Vele grote namen in de klassieke muziek begonnen hier hun internationale carrière. De wedstrijd wordt elk jaar georganiseerd met een rotatiesysteem van vier disciplines: piano, viool, zang en cello. In 2025 was het opnieuw de beurt aan de piano – traditioneel een van de meest intens gevolgde edities.

De strenge selectie, bestaande uit een preselectie op basis van videobeelden, gevolgd door meerdere live rondes in Flagey en een slotweek in Bozar, garandeert dat alleen de meest uitzonderlijke jonge talenten de kans krijgen zich te tonen aan een internationale jury en een breed publiek.

Een finale om nooit te vergeten

De finaleweek in Bozar, Brussel, groeide uit tot een indrukwekkende viering van virtuositeit, emotie en toewijding. Twaalf finalisten brachten een verplicht werk samen met een zelfgekozen pianoconcerto, een combinatie die hun technische vaardigheid en muzikale veerkracht op de proef stelde. Deze editie kende twee nieuwe verplichte werken: Two Studies for Piano van Ana Sokolović voor de halve finale en Music for the Heart van Kris Defoort voor de finale. Met slechts een week om het finalewerk in te studeren, fungeerde het stuk als een ware uitdaging – een test van muzikaliteit, aanpassingsvermogen en artistiek lef.

De uitblinkers: Muziekkapel Koningin Elisabeth

Wat dit jaar werkelijk opviel, was de dominante aanwezigheid van de Muziekkapel Koningin Elisabeth uit Waterloo. Vier van de twaalf finalisten waren artiesten in residentie bij dit Belgische topinstituut, dat jonge musici begeleidt in een uniek leertraject waar pedagogie, podiumervaring en persoonlijke ontwikkeling hand in hand gaan.

De uitslag spreekt boekdelen:

• Nikola Meeuwsen (°2002, Nederland): 1e prijs, tevens Prijs Koningin Mathilde. Meeuwsen bevestigt hiermee zijn status als aanstormende wereldtop.

• Valère Burnon (°1999, België): 3e prijs, Prijs Graaf de Launoit, én publieksprijzen van RTBF en VRT. Een pianist die zowel de jury als de luisteraars wist te overtuigen met zijn passie en flair.

• Arthur Hinnewinkel (°2000, Frankrijk): 4e prijs, met de Prijs van de Gemeenschapsregeringen van België, aangeboden door de Vlaamse Regering. Zijn verfijnde interpretaties getuigen van een diep muzikaal inzicht.

• Mirabelle Kajenjeri (°2000, Burundi/Frankrijk): laureate, met steun van de Nationale Loterij. Haar interpretaties blonken uit in warmte en narratieve gevoeligheid.

Het is uitzonderlijk dat één instelling de helft van de prijzen wint in een concours van dit niveau. De Muziekkapel dankt dit succes aan haar residentieel model, waarin jonge musici gedurende meerdere jaren intensief begeleid worden door internationale topmentoren, waaronder voor piano de gerenommeerde Frank Braley en Avedis Kouyoumdjian.

De volledige uitslag van de Finale:

1. Nikola Meeuwsen (Nederland)
2. Wataru Hisasue (Japan)
3. Valère Burnon (België)
4. Arthur Hinnewinkel (Frankrijk)
5. Masaya Kamei (Japan)
6. Sergei Tanin (Rusland)

De kracht van livebeleving

Wat de Koningin Elisabethwedstrijd extra bijzonder maakt, is de mate van betrokkenheid van het publiek. De wedstrijden worden live uitgezonden op radio (Klara en Musiq3), televisie (Canvas, La Trois) en online via streamingplatforms. Daarnaast zorgen de publieksprijzen voor een directe stem van de luisteraars, wat het concours extra spanning en gelaagdheid geeft.

Valère Burnon is daar het levende bewijs van: zijn energieke spel en natuurlijke podiumprésence maakten van hem een publiekslieveling. Hij won uiteindelijk ook de publieksprijs.

België als cultureel baken

De Koningin Elisabethwedstrijd toont niet alleen de rijkdom van jong muzikaal talent, maar onderstreept ook de rol van België als baken van culturele excellentie. In een tijd waarin klassieke muziek onder druk staat, is het indrukwekkend dat een relatief klein land een competitie van dit formaat en niveau organiseert, jaar na jaar, met wereldwijde weerklank.

De samenwerking tussen publieke omroepen, instellingen als Bozar en Flagey, en private partners maakt dit evenement tot een levend voorbeeld van wat culturele samenwerking kan betekenen.

Besluit

De editie 2025 van de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano zal de geschiedenisboeken ingaan als een bijzonder sterke jaargang. Niet alleen door het hoge niveau van de kandidaten, maar ook door het opvallende succes van de Muziekkapel Koningin Elisabeth – een Belgisch instituut dat op internationale schaal excelleert in artistieke vorming.

Het concours mag dan voorbij zijn, de muziek blijft klinken. In de carrières die nu een versnelling hoger schakelen, in de harten van het publiek dat geraakt werd, en in de toekomst van de klassieke muziek, die dankzij deze jonge generaties verzekerd lijkt van een veelbelovende toekomst.