Nikolaas Kende… Hij is de talentrijke zoon van het innemend pianoduo dat mekaar ontmoette aan het Tsjaikovsky Conservatorium in Moskou: de Hongaarse Levente Kende, leerling van Elisa Wirsaladze en late Liszt- en vroege Bartokexpert, en de fijnbesnaarde Antwerpse Heidi Hendrickx. Levente werd leidinggevende kracht en gegeerd docent piano aan het Antwerps Conservatorium. Nikolaas vormt op zijn beurt een muzikaal echtpaar met violiste Jolente De Maeyer en timmert aan een wereldomvattende carrière. Vrijdag 13 juni – een 13de jawel – zetten zij in Werf 44 de kroon op het 52ste seizoen van het Festival der Voorkempen.
Het programma voerde van Bach naar Schumann en Brahms, van solo naar samenspel en begon met een stemmige versie voor piano die klavier-ikoon Wilhelm Kempf maakte van de ‘Siciliano’ uit de 2de Sonate voor fluit en piano BWV 1031 van Bach. De toon was gezet, de trek naar ‘nog meer piano’ was groot.
De ‘Fantasie in C’ van Schumann werd zo een geschenk uit de hemel. De sublieme vertolking door Nikolaas Kende was hier niet vreemd aan. Zelf loop ik met dat werk torenhoog op sinds ik het zes decennia terug hoorde spelen door onze aanbeden pianoleraar, Bach- en Schumannspecialist Frédéric Gevers. Maar zó, met zulke intensiteit en gelaagdheid, hoorde ik het nog nooit. De passionele gedrevenheid die Kende eraan gaf reflecteerde de strijd die Schumann moest voeren voor zijn geliefde Clara.Terug met de voeten op de grond voor Bachs Sonate voor viool en piano BWV 1017. De concentratie, de ernstige inleving en de mooie toonvorming van Jolente De Maeyer stonden perfect in balans met de piano. Brahms volgde hierop met zijn derde en laatste Vioolsonate uit 1887: een meeslepend werk van een symfonicus die zich terug richtte op kamermuziek. Hier was de piano veel meer dan de volwaardige partner van de viool. Wel miste ik de intensiteit die hun meesterlijke, spraakmakende ‘Kreutzersonate’ in 2016 een verdiend Gouden Label van Klassiek-Centraal opleverde.
Het vertrouwde Festivalpubliek mag nu al uitkijken naar de komst in 2026 van de Belgische revelatie in de Elisabethwedstrijd Valère Burnon.
