Welke componist heeft nu nog het geluk een concert te mogen bijwonen met uitsluitend muziek die hij zelf schreef? Dat geluk overkwam Wilfried Westerlinck. En het gebeurde dan nog om zijn 80e verjaardag te vieren. En dan nog in die prachtige kapel van het Hollands College, in zijn geboortestad Leuven.
Hij gaf zelf de inleiding, maar kwam eerst met goed nieuws én slecht nieuws. Zijn 2e sonate, geprogrammeerd als 2e stuk van dit voormiddagconcert, viel weg want de pianist moest verstek geven. Heel jammer, want dat was niemand minder dan dat Leuvens pianofenomeen, Brecht Valckenaers. Het goede nieuws? De andere muzikanten waren er wél. En de opening was voor violiste Kristina Rimkeviciute en cellist Alexander Avramichik. Een duo voor viool en cello, je vindt er niet zoveel. Westerlick schreef het in Spanje stevig onder de indruk van de vele processies waar sterke schouders bijna zwalpend beelden van de heilige maagd dragen. Je hoort het ook in die vioolmelodie met stijgende en dalende lijnen, ondersteund door de tokkelende basso continuo van de cello, die toch samen strijkend de slotakkoorden speelde. De componist vertelde hoe de sonoriteit van een instrument hem kan bekoren. En zijn oeuvre zit dan ook vol solowerk, vooral voor blaasinstrumenten. Eenvoud krijgt bij hem de voorkeur boven complexiteit. Tille Van Gastel vertolkte dat vol kleur en met een bijna fluwelen klank op een instrument dat we niet dikwijls solo horen: een altfluit. Het was een bijzondere Belgische creatie van die ‘Aquarel III, voor altfluit’. Tot slot kregen we zijn voorlopig laatste ‘Landscape’ te horen. Het is nummer IX. Hij maakt ze veelal voor verscheidene bezettingen. Het werd dit keer voor strijkers én piano, gebracht door het Mirra kwartet. Hij schreef dit landschap in het Nederlandse Drenthe tijdens de coronaperiode. Maar al die landschappen zijn voor hem ook landschappen van zijn gemoed. Toen ging het in die tijd over opgesloten zijn en toch proberen uit te breken, met gevoelens van berusting en opstandigheid, maar met een krachtig bevrijdend slot.
Hoe anders kan zo’n verjaardagsconcert eindigen dan met warme omhelzingen met de gevierde tachtigjarige.
Hartelijk gefeliciteerd Wilfried.
