De Koningin der Badsteden, Oostende, biedt van 30 juli tot en met 9 augustus veel meer dan zon, zee, strand en terrasjes. Cultuur viert er tijdens de 28ste editie van Theater aan Zee hoogtij in de meest diverse vormen: theater, dans, muziek, zang, circus, lezingen, installaties en dat voor klein en groot in een tijdloze weelde. ‘Le temps d’une Chanson’ gaat over muziek én de tijd. Over hoe muziek vorm geeft en hoe we tijd beleven door muziek. Nous nous aimons le temps d’une chanson …
Aan tickets geraken voor de voorstellingen die je graag wil zien, is geen evidentie. Je staat vaak voor het voldongen feit: uitverkocht! Niettegenstaande er meerdere voorstellingen gepland waren, viste ik achter het net voor de monoloog ‘Schopenhauer’ gespeeld door Damiaan De Schrijver en ‘Lorenzo de paljas van Firenze’ door Comp. Marius. Ik vertoefde maar enkele dagen aan zee en de oogst was klein. Gelukkig zijn er her en der tal van gratis voorstellingen mee te pikken en de ambiance op Café KOER, de ontmoeting met vele oude bekenden maakt Theater aan Zee uniek.
‘De eeuw van Alice Toen’ – foyer Kursaal
Het leven dendert voort. Op de bühne gaf ook de 101-jarige actrice Alice Toen acte de présence. Ze kan terugblikken op een rijkgevulde carrière: was een van de medestichters van het MMT, ze was actief als dramaturge en auteur voor het Jeugdtheater, acteerde in tal van tv-feuilletons, tot twee jaar geleden speelde ze nog met verve de monoloog ‘Charlotte’. Een theaterbeest pur sang dat van geen versagen weet. Je staat vol bewondering voor deze kranige dame. Ze verschijnt tire à quatre épingles aan de arm van een muzikant op de scene. Alles vlot nog, alleen haar benen geven wat problemen. Gezeten op een stoel geeft ze van jetje. Poëzie van onder meer Federico Garcia Lorca en Dylan Thomas voordragen, met een perfecte dictie, kan ze nog als de beste. Haar stem kreeg door de ballast van de vele jaren een grain. Ze zingt liedjes die bij haar zijn blijven resoneren, nummers van Jacques Brel, Henk Wiliams, Toon Hermans, Jules De Corte. De vertolking is niet altijd toonvast, maar dat is haar vergeven. Je kan alleen maar respect hebben voor zo’n diehard. Het podium blijft een weerbarstige minnaar. Ze wordt omringd door drie geweldige muzikanten. Accordeonist Bernard De Lent, jarenlang een van de vaste begeleiders van Wannes Van de Velde. Op zijn pianoklavier-accordeon speelt hij enkele prachtige nummers en klassiek gitarist Bjorn Eriksson betovert. Hij vertolkte onder meer het prachtige ‘Concierto de Aranjuez’ van Joacquin Rodrigo. Ze werden beloond met een staande ovatie.
‘Pendulum’ Grote Post – Accordeoniste Sara Salvérius & strijkkwartet SunSunSun
Een ontdekking deze Sara Salvérius. Na haar opleiding klassieke accordeon aan het Conservatorium van Gent, waar ze les kreeg van die andere virtuoos op de toetsen accordeonist Philippe Thuriot, ontwikkelde Sara zich tot een unieke stem binnen de Belgische muziekwereld. Sinds 2017 legt ze de fucus op eigen composities. Voor dit programma werkt ze samen met het strijkkwartet SunSunSun: Jeroen Baert, eerste viool; Yumika Lecluyze, viool; Karel Coninx, altviool en Seraphine Stragier, cello. De strijkinstrumenten werden speciaal voor dit project door de man van Sara Salvérius, vioolbouwer Pieter Goossens, gemaakt uit één stuk hout. Elke bouwer heeft een eigen stijl en techniek. Doordat de vier instrumenten door dezelfde bouwer uit hetzelfde hout zijn gemaakt, blenden ze ook perfect samen.
Het programma ‘Pendulum’ staat symbool voor de slinger van het leven, het lichte en het donkere en wanneer de slinger halt houdt toch een rustpunt proberen te vinden. Ze probeert de onvoorspelbaarheid van het leven muzikaal te vatten. Praktisch elk nummer gaat over een ervaring in haar leven. Ze componeert vanuit emotionele urgentie en vertaalt complexe gevoelens naar melodieën die blijven nazinderen. Het eerste deel is vrij melancholisch en donker. Littekens die ze omzwachtelt met muziek: het overlijden van haar moeder, haar zus die uit het leven stapte…
Het programma is mooi en evenwichtig samengesteld met solo’s, duetten en werk voor het gehele ensemble. Bijzonder mooi is het duet, een samenspel tussen accordeon en cello dat ze componeerde toen men haar vroeg voor een project om in dialoog te gaan met de akoestiek van een kerk. Het programma kantelt van tristesse naar vreugde en lichtheid met een compositie met de toepasselijke naam ‘Equinox”, moment in het jaar waarop de zon loodrecht boven de evenaar staat, waardoor dag en na op aarde overal op aarde ruwweg gelijk zijn. Haar composities zijn zeer divers. Heel knap is ook ‘And so it begins’ met pizzicato’s op de strijkinstrumenten telkens afgewisseld met een strijkbeweging. Minimalistisch, bijna hypnotiserend, dat na een tijdje losbarst als het boeket van een vuurwerk. Het concert eindigt met het nummer ‘Happy song’ dat heel langzaam uitdeint.
Sara Salvérius bezit ook het talent om de nummers op een aangename manier te introduceren en aan elkaar te praten. Na zo’n gelaagd concert van tristesse tot vreugde slaak je echt een verzadigde zucht. ‘Pendulum’ won de Flanders Folk Award 2025 voor de Beste Live Band én terecht. Ook dit concert kon rekenen op een staande ovatie.
