Schumann: Vioolconcert in d, WoO 23
Bruch: Vioolconcert nr. 1 in g, op. 26
Een regelrechte aanwinst, dit nieuwe album met in de hoofdrol de Nederlandse violist Niek Baar. Zijn grootste uitdaging: Schumanns Vioolconcert, zoals hij het in de inleiding zelf toelicht, doordat de soloviool bijna voortdurend in hetzelfde register speelt als het orkest en dat voor een constante spanning zorgt.
Wat de beide vioolconcerten verenigt is dat ze werden gecomponeerd met de grote violist Joseph Joachim in gedachte, aan wie ze ook zijn opgedragen. Zeker het Vioolconcert van Schumann kent een bijzondere geschiedenis, waarover u hier meer kunt lezen.
Samen met de door Christoph Poppen geleide Deutsche Radio Philharmonie Saarbrücken/Kaiserslautern zorgt Baar voor een bijzonder fraai gecultiveerde en vloeiende uitvoering, met veel gevoel voor dynamische proportie en aandacht voor detail. Solist en dirigent weten zich interpretatief goed in te leven in deze romantische stijl, getuige ook de zangerige en broeierige melodielijnen die iedere zweem van routine missen. Ook de meer elegische aspecten worden met veel empathie uitgewerkt. Gevoel voor vorm en inhoud ontbreekt evenmin, waardoor de muziek zowel doel als richting krijgt. Het verhalende karakter van deze vertolkingen maakt dankzij de verbeeldingsvolle aanpak veel indruk.
Ditmaal was het niet Jared Sacks maar Ralf Schnellbach die voor de prachtige opname tekende.
Op deze uitgave heeft Schumanns Vioolconcert het WoO 1 toegemeten gekregen, in plaats van WoO 23. Dit heeft te maken met een poging van de heren Hofmann en Keil om de ongepubliceerde werken van Schumann in chronologische volgorde te plaatsen. Ze publiceerden hun lijst in 1982, waarna dit de standaard werd. Nu gebleken is dat de lijst fouten bevat, grijpt een aantal musici/musicologen weer terug op de oorspronkelijke nummering.
