Er is niets nieuw onder de zon! Drie gezelschappen uit verschillende podiumdisciplines: theater, beeldend theater en muziek beten zich vast in de Faustlegende, het belangrijkste werk van de Duitse schrijver Johann Wolfgang von Goethe. De christelijke traditie van goed en kwaad wordt erin gewikt en gewogen. Faust laat zich verleiden tot een pact met de duivel. Dit gegeven blijft centraal aanwezig, maar Joris Van den Brande maakt er een eigen bewerking van in een wereld die steeds groter wordt en moeilijker om te begrijpen en woekert wat met ideeën. Het is de steeds weerkerende gruwel en schoonheid die we als mens niet begrijpen, maar waar we toch onderdeel van zijn. Het leven in een notendop: het alledaagse, uitbundigheid, sensualiteit en spiritualiteit. De rol van manipulator vult Joris Van den Brande duivels in.
Mathias Coppens componeerde er een geraffineerde soundscape bij, delicaat en noisy. Muziek voor viool, harp, contrabas, dwarsfluit, accordeon en schuiftrombone. De nieuw gecomponeerde muziek geeft de innerlijke wereld van de personages weer en schraagt de voorstelling. Mistige klanktapijten afgewisseld met golvende ritmes.
Ideeënarmoede is hier zeker niet aan de orde. DE MAAN (beeldend theater) zorgde voor maskers en poppen. De voorstelling wordt gespeeld in een afwisselende stijl van virtuoos poppenspel en kleurrijke en intense vertelling. Men slaagt er behoorlijk in om die rijkdom te kanaliseren
De voorstelling start met open doek. In een diffuse belichting zie je de muzikanten, de spelers staan er nonchalant bij en slaan onderling een praatje. Het decor roept beelden op van een jazzkelder.
De acteurs, vooral Ariane van Vliet en Greet Jacobs, die de meeste poppen manipuleert, maken indruk. Met ongebreidelde fantasie en hier en daar wat absurde humor worden de personages ontdubbeld. Een groot masker en handen die gemanipuleerd worden creëren een personage alsof het personage buiten zichzelf treedt. Een schaduwpop met larveachtige vingers. Bewonderenswaardig, de minimale middelen waarmee een compleet nieuw universum gecreëerd wordt. De poppen en maskers van de hand van Paul Contryn tonen weer zijn vakmanschap. Koen De Graeve typeert op een schattige manier de verlegen, stuntelige, verliefde man met een reuzenhoofd.
‘Faust’ een auditieve en beeldende voorstelling. Geen die verbluft maar waar wel met fantasie, inlevingsvermogen en oog voor detail aan gewerkt is. Dat spreekt vooral uit een van de eindbeelden. Het grote vrouwenmasker is gereduceerd tot het hoofd van een popje, de handen van Ariane van Vliet bewegen zoals de grote strakke handen van poppenmaker Paul Contryn. Alleen nog een hoopje mens blijft over.
