In het kader van de herdenking van het overlijden van componist Luc Brewaeys presenteerde Opera Ballet Vlaanderen een opmerkelijk concert. Het combineerde twee werken die een diep gevoel van verlies en verlatenheid uitdrukken en die – zo bleek bij de live beleving – ontzettend goed bij elkaar passen, elkaar zelfs versterkten in emotionele intensiteit.
L’uomo dal fiore in bocca, Luc Brewaeys
In het werk van Luc Brewaeys (1959-2015) kunnen we niet buiten het zeer deskundig toepassen van de spectrale techniek, wat in de partituur van L’uomo dal fiore in bocca een ideale manier is om de ambiguïteit tussen realiteit en illusie weer te geven. Luc Brewaeys specifieert deze ambiguïteit eerder als een “tegenstelling tussen drama en ironie” (Opéra Magazine 2007). De opera kende zijn creatie in februari 2007 in de Muntschouwburg als opdracht van Bernard Foccroule en werd toen gedirigeerd door de ondertussen ook veel te vroeg overleden Patrick Davin (1962-2020). De concertante uitvoering door het Symfonisch Orkest van Opera Ballet Vlaanderen werd gedirigeerd door Sora Elisabeth Lee die uitstekend de aartsmoeilijke akkoorden en gewaagde harmonie beheerste en duidelijk het orkest tot uiterste precisie motiveerde. Alleen al de orkestpartituur zorgde voor ijzingwekkende momenten en spanning (de opvallend herhaalde noten in de harp, de ritmische effecten in slagwerk en kopers).
Davide Damiani (die ook de creatie zong in de Muntschouwburg) en Thomas Blondelle kropen met hart en ziel in het afschuwelijke en cynische stuk over de man die zijn trein gemist heeft en een dialoog aangaat met een passant aan wie hij het verhaal doet van zijn ongeneeslijk kankergezwel in de mond. De tuba fungeert als derde protagonist en geeft als het ware een continue beschouwing over de zin van het leven. Een zeldzame solo-rol voor dit instrument, glansrijk vertolkt door Frank Vantroyen. Drie vrouwenstemmen zingen op teksten van Tasso vrouwelijke poëtische verdieping van het gebeuren, sereen en hemels gezongen door leden van Koor en jong ensemble van Opera Ballet Vlaanderen.
La Voix humaine, Francis Poulenc
De concertante opera werd voorafgegaan door een sublieme uitvoering van La Voix humaine van Francis Poulenc. De voor dit soort werken onovertroffen Franse sopraan Véronique Gens kroop in de huid en de ziel van de “menselijke stem” die zowat 45 minuten haar wanhoop en verlatenheid uitzingt. Wat een overtuigende vertolking! Door haar tekstinterpretatie, tegelijk sober en met uiterste expressiviteit, leefde je mee met de angst, de onzekerheid, de pijn van de vrouw. Ook in dit werk beklemtoonde het orkest met de juiste nuances de emotionele kracht van het werk.
Een concert van een ongewoon sterke intensiteit. Een prachtige hommage aan een teloorgegaan maar niet vergeten talent.
