De direct op een afschuwelijke gebeurtenis in april 1945 teruggrijpende, technisch vrijwel onspeelbare en alle mogelijke stadia van de menselijke emotie doorlopende pianosonate met de titel 27. April 1945 is een niet alleen muzikaal diep inkervend voorbeeld van de menselijke tragedie die Hartmann in aangrijpende klanken probeerde om te zetten, zoals blijkt uit Karl Amadeus Hartmanns beschrijving in het manuscript:
Am 27. und 28. April 1945 schleppte sich ein Menschenstrom von 20.000 Dachauer Schutzhäftlinge an uns vorüber. Unendlich war der Strom. Unendlich war das Elend. Unendlich war das Leid.
De Zuid-Koreaanse pianiste Yeseul Moon speelt op dit album de door de componist in 1947 gereviseerde, driedelige versie, met aan het einde van de cd als ‘toegift’ het Scherzo uit de eerste versie. De sonate wordt mede door een aantal citaten gekenmerkt, zoals in het tweede deel het arbeiderslied ‘Brüder, zur Sonne, zur Freiheit’ en in de finale ‘Partisanen vom Amur’, de Duitse versie van dit Russische krijgslied. In het toegevoegde Scherzo trekt de ‘Internationale’ de aandacht. Gilead Mishory (*1960) componeerde zijn direct aansprekende Fugitive Pieces op de kop af zestig jaar later (de albumtitel is ontleend aan het gelijknamige zestiende deeltje). De achttien korte stukjes zijn geïnspireerd op het gelijknamige boek van Anne Michaels over de lotgevallen van de Poolse Jakob Beer, wiens familie door de nazi’s werd vermoord. Hij wist te vluchten en later op miraculeuze wijze door de Griekse archeoloog Athos gered. De (zes) Nachtstücke (2012) van Christoph Tarnow (*1984), deels naar gedichten van Hermann Hesse, zijn hiermee voor het eerst op cd verschenen. Wat deze stukken met elkaar verbindt is naast de Holocaust het onmenselijke van iedere oorlog. Yeseul Moon toont zich de ideale vertolkster van deze zo aangrijpende muziek.
