Avond 3 – 29 mei 2024

Klassiek Centraal brengt u elke finaleavond een verslag van de beide kandidaten die hun finaleplaats verdedigen. Om ons niet te laten beïnvloeden, noch te laten meeslepen of wat ook door commentaren van derden, volgen we geen commentaargesprekken vooraf of nadien, lezen we geen commentaren. Zo hopen we een objectieve mening weer te geven. Dat de beste moge winnen.

Elke finalist zal het verplichte werk vertolken, Variations Litaniques, dat speciaal voor de finale van deze vioolsessie geschreven werd door Thierry Escaich (wereldpremière op maandag 27 mei 2024), en een concerto naar keuze, met het Belgian National Orchestra, geleid door Antony Hermus. De proclamatie van de rangschikking van de laureaten zal plaatsvinden na het laatste optreden, op zaterdag 1 juni rond middernacht.

Anna Im (Korea, °1997)

Programma

Even algemeen: het ‘nadeel’ van het plichtwerk meermaals te horen, is dat een eigen idee gaat gevormd worden waarvan je gaat verwachten dan de kandidaat het zal spelen zoals je het zelf doen (moest je dat al kunnen…). Het is telkens de knop op nul zetten en luisteren alsof het de eerste keer is dat je het werk hoort.

• Thierry Escaich: Variations Litaniques
• Jean Sibelius: Concerto in d op. 47

Anna Im zet in zoals het hoort, bijzonder fijn, voorzichtig, met een knappe opbouw. Ze ademt het werk alsof ze het al langer kent. Ze accentueert opvallend goed met veel frasering. De litanie met haar variaties die we hier horen, is een van smeken, hopen, angsten al dan niet overwinnen, haast maar dit alles met een bewuste voorzichtigheid. Ja hoor, zo’n bede moet de Goede Vader toch wel gehoord hebben. Zal hij ze belonen bij de finale uitslag van deze wedstrijd?

Opeens voelen we ons in de Finse donkere winternacht, het is buiten koud, we zitten te dromen over de komende lente. De natuur om ons heen is stil en de lucht ijl. Ja, zo voelen we het bij de inzet van Sibelius zijn concerto dat Im hier vertolkt op een wijze die haar wel eens zeer vooraan kan brengen in deze wedstrijd. Het verhaal gaat verder en dieper. Je moét wel luisteren en geen zucht zal dit alles verstoren. Nog één woord over deze vertolking in het algemeen: grandioos.

Technisch staat deze Koreaanse violiste absoluut aan de top, er is totaal niets aan te merken, niets te horen dat je kan storen aan een of ander bijgeluid, ze speelt bijzonder zuiver, overvibreert niet. Ze luistert naar wat ze speelt, diep gevoelig, de ogen gesloten, geen overdreven mimiek. Een soliste met toekomst, dat is al zeker.

Elli Choi (Verenigde Staten van Amerika, °2001)

Programma

• Thierry Escaich: Variations Litaniques
• Dmitry Shostakovich: Concerto n. 1 in a op. 77

De Variations Litaniques zoals Elli Choi ze uitvoert, zijn niet meteen hartbrekend. Ze blijft eerder op de vlakte en speelt vooral technisch, wat ze perfect doet. De jonge violiste slaagt er net onvoldoende in om te boeien, om een verhaal te brengen. Ze speelt een partituur, dat wel, maar eerder zonder diepgaande interpretatie en daar zit onder meer de kracht van dit opgelegd werk. Ze laat de luisteraar wat op de honger zitten. Nu ja, doe het maar na, op enkele dagen tijd zo een werk instuderen, eigen maken, een visie opbouwen en ze vertolken alsof het een vast repertoirestuk is… Wedstrijden zijn hard.

Kijk eens aan, mag Shostakovich’ Concerto inhoudelijk wat vergeleken worden met het opgelegde werk van Escaich, ook al noemde David Oistrakh, die het in première bracht, eerder demonisch… Choi is hier veel subtieler, voorzichtiger zoals het echt wel hoort, bij wijlen snedig genoeg, maar alleen niet krachtig genoeg. Fraseren doet ze niet echt. Hier is veel vibrato in het spel, maar dat hoort ook zo. De tijd dat het werk het licht zag en wetende wie het in première bracht, is een sterke vibrato vereist. In het ‘diabolische’ deel moet het echt krachtiger, fanatieker, dwingender. Dit zware werk is net boven de kracht van deze kandidate.