Wat als muziek zich losmaakt van vorm en vrij begint te dromen? In Quasi una fantasia neemt Zlata Chochieva het publiek mee in een wereld waar sonate en fantasie in elkaar overvloeien. Haar verfijnde toucher en diepgaande interpretaties maken haar tot één van de meest poëtische pianisten van vandaag. Beethoven opent de deur met zijn Sonate nr 13, een werk dat hij zelf als ‘Quasi una Fantasia’ omschreef, ongebonden en verkennend. Schumann zoekt de grenzen van expressie op met zijn Fantasiestücke, terwijl Skrjabin en Liszt klankwerelden scheppen die balanceren tussen extase en introspectie. Chochieva’s diepe verbondenheid met Skrjabin – haar eerste muzikale liefde – maakt dit recital extra persoonlijk. De zelden uitgevoerde Fantasia in fis  van C.P.E. Bach en Sibelius’ verstilde The Spruce vormen subtiele adempauzes in een programma vol contrasten en verbeeldingskracht. Een recital als een fantasie – grenzeloos, vrij en meeslepend. Dit is Chochieva op haar best.