Er zijn zo van die ijzersterke verhalen die je niet kan wijzigen, aanpassen, interpreteren, hervertalen of wat ook. Zo een verhaal is dat van het ononderbroken succesballet De Notenkraker.

In het Koninklijk Circus wenste het publiek, zoals altijd en overal, zich te laten meeslepen in de bijzondere droom vol verrassingen met een vrolijke familie tijdens de Kerstnacht met een wat te diep in het glas kijkende grootvader, huppelende kinderen, dansende familieleden, een goochelaar, een pop – dé pop Notenkraker – levend geworden tinnen soldaten, soldaten op stokpaarden, een muizenoorlog, dansende sneeuwvlokjes, exotische dansers uit Spanje, Arabië, China, Rusland en dan misschien wel de mooiste en emotioneel meest bijzondere pas de deux uit het volledige balletrepertorium.
Deze pas de deux is vermoedelijk niet het liefdesverhaal tussen zij en hij, maar uit het verborgen leven van de componist: een dans van twee mannen die elkaar liefhebben. Het komt niet aan de oppervlakte, doch de muziek verraadt op zijn minst dat onderdrukte verlangen .

Op de goochelaar en enkele exotische, geslaagde scènes na – de Chinezen en de Arabieren: zeer knap en origineel en prettige sneeuwvlokjes – kwam niets terecht van het verhaal. Geen familie, geen dronken grootvader, geen tinnen soldaten, een erbarmelijk in het onnozele getrokken pas de deux en van het begin tot het einde herhalende dwaze sprongen en gezwaai met de armen. Waar waren de tutu’s? Waar waren de spitse balletsloefjes? Waar waren de kinderen en de stokpaardjes? Om over de houding van de handen alleen al te zwijgen, de gelijkheid, de harmonie in de bewegingen… En de muziek, waar alle herhalingen in werden geschrapt, werd te scherp afgespeeld wat op den duur bijna pijn deed in de oren.

De choreograaf van de dansgroep, gericht op hedendaagse dans, heeft het klassieke ballet en al wat er bij hoort niet in de vingers. Waarom toch dingen willen brengen die je niet liggen? Moderne dans trekt minder publiek, maar wat deze strenge recensent als wijze les wil meegeven is deze: “Schoenmaker, blijf bij uw leest”. Gezien de op zich goede prestaties  van de dansers mag je er van uitgaan dat dit gezelschap in de meer moderne dans een plaats verdient.