“Mozart is de reden waarom ik musicus ben geworden,” onthult Emmanuel Pahud. Op vierjarige leeftijd werd de Zwitserse stervluitist verliefd op een fluitconcert van Mozart dat hij een buurman hoorde spelen – en hij wilde het zelf kunnen spelen. De werken van Mozart zijn sindsdien niet meer weg te denken van de winnaar van de Léonie Sonning Muziekprijs 2024, en zijn fascinatie is in de loop der jaren alleen maar groter geworden. “Als ik vandaag zijn composities speel,” bekent Pahud, “voel ik een verbinding tussen lichaam en ziel als ik in- en uitadem. Deze emoties die ontstaan door de ademhaling tijdens het spelen – voor mij kan alleen Mozart dat, het is uniek. Hij behandelt instrumenten als de menselijke stem.” Omdat Mozarts fluitconcerten echter beperkt zijn, zijn de vioolsonates van de componist getranscribeerd en een selectie daarvan is nu te vinden op Emmanuel Phaud’s album “Mozart Stories”. Transcripties van zijn vioolsonates voor de fluit werden al gepubliceerd tijdens het leven van de componist. In zijn eigen transcriptie zorgt Emmanuel Pahud ervoor dat Mozarts handschrift bewaard blijft. De fluitist heeft deze sonates vaak opgenomen in zijn programma’s als hij optreedt met zijn jarenlange pianopartner Éric Le Sage. Voor dit album heeft Pahud werken gekozen die het spectrum van Mozarts expressieve mogelijkheden illustreren: Terwijl de Sonate in E mineur werd gecomponeerd in de nacht dat Mozarts moeder op sterven lag en de compositie woede en verdriet bevat, spreekt de Sonate in C majeur van pure champagne gelukzaligheid. En in de sonate in G is er zelfs een gevoel van perfectie.