Nicolas Dupont, jong, mooi en één met zijn viool
Alba Mayorga Rodrigo, jong, mooi en één met haar klarinet.
Voeg bij dat paar de beloftevolle pianist Marco Mantovani – what’s in a name? – , ex-leerling van Aleksandar Madzar, en je hebt het Trio Kaliko.
Zij sloten het jaar 2025 van de Middagconcerten af met een boeiend programma dat in het teken stond van ‘Contrasts’. En of er contrasten waren! Het ging van het Frankrijk van Poulenc, Debussy en Ravel naar het Hongarije van Bartok. Dit is van een fel gesmaakte ‘L’Invitation au château’ van Poulenc naar een typische Bartok-compositie, die haar titel ‘Contrasts’ aan het programma gaf. Daartussen bood de Eerste Rhapsodie van Debussy Alba Mayorga Rodrigo de kans zich een waardige klarinettiste bij de Koninklijke Muziekkapel van De Gidsen te tonen. Geschreven voor een klarinetconcours aan het Conservatorium van Parijs, stelt het stuk hoge eisen, die Alba spelenderwijs inloste. Ze paarde het grillige en speelse aan het zangerige en het poëtische. Melodische lijnen hield ze lekker lang aan met een rustige zekerheid.
Van klarinet en piano naar viool en piano voor de ‘Sonate Posthume’ van Ravel, die pas 38 jaar na zijn dood gepubliceerd werd. Onmiskenbare Ravel-taal, gediend door een wederzijds doorvoelde expressie Blikvangers waren toch het alfa en omega van het concert. Er is geen groter contrast denkbaar dan dat tussen de Poulenc van het begin en de Bartok van het slot. Poulenc, zelf een levend contrast tussen, naar hij zelf beweerde, “half monnik, half schurk, met een hart dat bidt in de kerk en danst in het cabaret”, confronteerde in de ‘L’Invitation au Château’ de luisteraars met het contrast tussen de burgerlijke maatschappij en de realiteit. Dit met een dosis subtiele kritiek en sociale satire. Meer dan een Suite, is het een potpourri van dansen en interpretatie- en tempo -instructies, die boeit van de eerste noot tot de laatste. Aardige walsjes een zwoele tango, een duivelse tarantella, een kokette gavotte, een meeslepende polka, zelfs een bruiloftsmars passeren de revue. Het was het ideale werk om het talrijke publiek te begeesteren en hopelijk de ideale ‘instapper’ voor een hele klas jonge scholieren uit Anderlecht.
Het sluitstuk van het concert vroeg wel wat meer concentratie. Het virtuoze ‘Contrasts’ van Bartok is wel geïnspireerd door populaire muziek uit Oost-Europa maar Bartok blijft nu eenmaal Bartok. Je bent ervoor of je bent ertegen. Erg toegankelijk is zijn muziek niet. Alle hens aan dek, dus: een extra klarinet, een ‘trompette marine’ en, vooral, de enthousiaste aanpak van het Trio. De première van het werk in 1940 was in handen van Bartok aan de piano, klarinettist Benny Goodman en violist Joseph Szigeti. Of die zijn boog aan flarden speelde, zegt de geschiedenis niet. Nicolas Dupont deed het wel… met de glimlach.
Mooi om weten
“De naam KALIKO verwijst naar de calicokat: een dier met een veelkleurige vacht, waarin verschillende tinten (wit, rood, zwart) naast elkaar voorkomen en samen één geheel vormen. Net zo brengt Trio Kaliko de klankwerelden van klarinet, viool en piano samen: drie uitgesproken stemmen met elk een eigen karakter en klanken, die elkaar aanvullen en samen één kleurrijk, levendig en harmonieus geheel vormen.” Dixit Nicolas Dupont.
