Met zijn debuut-CD BlackGate laat de Ierse contrabassist Caimin Gilmore zien dat grensoverschrijdende muziek aan betekenis wint als je die grenzen duidelijk definieert. BlackGate is een prikkelend gestructureerde suite voor harp, cello, contrabas en Yamaha DX7 synthesizer. Gilmore laat zich vergezellen door Kate Ellis (cello), met wie hij al lang optrekt in Crash Ensemble, en Lavinia Meijer (harp). Beide gastmuzikanten staan in voor een stevige kwalitatieve ondergrond.
De muziek is gebaseerd op minimalistische structuren en alternatieve speelwijzen waardoor klankkleur centraal komt te staan. De synthesizer staat in voor sonische diepgang. En: als uitvoerend musicus van zowel hedendaags klassieke, indie-, folk, traditionele als orkestrale muziek is hij niet aan zijn proefstuk toe. “Ik had het gevoel dat de speeltechnieken die ik in deze genres gebruikte, overdraagbaar waren en dat de diffuse klankwerelden goed bij elkaar pasten” zegt hij in een toelichting, “het voelde voor mij heel natuurlijk om iets te schrijven met deze kruisbestuiving van genres in gedachten. BlackGate werd zo een natuurlijke weerspiegeling van de verschillende soorten muziek plus allerlei mensen waarmee ik op het moment van schrijven optrad en samenwerkte.”
De CD is opgebouwd als een mini-suite met afwisselend langere MVE-stukken en kortere Segue-overgangen. Gilmore bouwt energie op terwijl hij experimenteert, laat de muziek gaan waar hij wil en haalt voorspellingen ongegeneerd onderuit.
De vierdelige cyclus MVE gaat uit van een basistoon waar vandaan allerlei zwerftochten worden ondernomen. De harp en cello nemen afwisselen de leiding, een gastvrij compositorisch gebaar. Het tempo is stabiel, met slechts een vleugje dissonantie, dat snel verdwijnt. Maar dan verschijnen er elektronische versieringen, gevolgd door een voorbode als de noten neerdalen en tegen elkaar botsen. De luisteraar beseft dan dat alles kan gebeuren. Van en voor de kinetische avonturier.
