Altea Nuñez en Alain Honorez, dans is hun beider passie. Als voormalige sterdansers bij het Koninklijk Ballet van Vlaanderen met een indrukwekkende portfolio, stichtten ze in 2019 samen met Irma Sijnen Junior Ballet Antwerp, kortweg JBA. Een jongerengezelschap waarin talentvolle, hoog opgeleide afgestudeerde dansers van over de hele wereld hun eerste professionele ervaringen aangereikt krijgen en dit in een sfeer van intense samenwerking, wederzijds respect en openheid.
Inmiddels is de naam en faam van JBA tot ver buiten de grenzen doorgedrongen én terecht. Hun platform krijgt steun en aanmoediging van professionals uit de danswereld wereldwijd. De pluraliteit van bewegingstalen vormt het fundament van hun opleiding. Ze verweven niet alleen cultureel uiteenlopende referenties maar ook de diversiteit aan dansvocabularium.
Het waren niet de gemakkelijkste jaren voor de ontwikkeling van JBA. Corona kwam roet in het eten gooien. Maar gepassioneerde artiesten laten zich niet makkelijk uit het evenwicht slaan of voor blok zetten. Deze pittige oneliner van Mark Twain typeert hun doorzettingsvermogen compleet: “Ils ne savaiet pas que c’était impossible, alors ils l’ont fait”. Met fighting spirit maar ook verbeeldingskracht laveerden ze door die moeilijke periode en ontleenden er zelfs extra kracht uit. Vijf jaar van hard werken en een toekomstige generatie balletdansers ondersteunen in het creëren van dynamische, uiteenlopende en artistiek geladen voorstellingen. De lat werd de voorbije jaren steeds hoger gelegd.
In 2024 vierden ze hun eerste lustrum. Met ‘FURORE’ een veelomvattende titel die staat voor razernij, felheid, maar ook voor vervoering en bezieling, begint een nieuw hoofdstuk. Deze impressievolle triple bill omvat twee wereldpremières ‘Saltarello’ een choreografie van Jorma Elo, ‘Furore’ van coming man Francesco Annarumma en huischoreografe Altea Nuñez herwerkte haar choreografie ‘Yu’ voor de compagnie. De groep waarmee dit jaar gewerkt wordt bestaat uit 15 dames en 4 heren. De choreografieën laten de vrouwen in hun kracht staan. Drie uiteenlopende stijlen maar je zit van begin tot eind gebiologeerd te kijken naar dit jonge talent dat in hun uitvoeringen omzeggens de perfectie benadert met een verbazingwekkende techniek en souplesse. Elke beweging is tot de finesse uitgepuurd.
‘Saltarello’ choreografie Jorma Elo (wereldpremière)
Muziek: Antonio Vivaldi/Heinrich Ignaz Franz Biber/Felix Mendelssohn
De Finse choreograaf Jorma Elo is geen onbekende in de Antwerpse dansscène. Meer dan tien jaar geleden kreeg hij van Ballet Vlaanderen, toen onder artistieke leiding van Kathryn Bennets, de opdracht om twee werken te creëren. Als vaste choreograaf van het Boston Ballet heeft hij vele wereldpremières op zijn palmares staan. Met dergelijke hoog gekwalificeerde choreografen kunnen werken is voor de jonge dansers van de compagnie een godsgeschenk.
Met zes dames en twee mannen maakte Elo, geïnspireerd en voortgestuwd door de muziek van de drie componisten, een wervelende choreografie. Composities vol speelruimte, uitdagingen en verrassingen. Wanneer het doek opengaat staan de dansers met opengespreide armen, als een vlucht ganzen in V-vorm, in hun rug een azuurblauw fonddoek. De zes vrouwen dragen een soepel vallend lichtblauw kleedje, de mannen een donkerblauwe outfit. Het eerste deel is als puur klassiek te omschrijven pittig en vurig met een uitbundige jeugdigheid en dynamische kwaliteit met veel sprongen, pirouettes en een geweldig synchroon bewegingspatroon dat de perfectie benaderd. Elk accent in de muziek valt exact samen met de beweging, wat getuigt van een geweldig muzikaal en ritmisch gevoel. Het tweede deel is iets rustiger en laat meer vormen van hedendaagse dans zien. Het derde, vierde en laatste deel is een mengeling van beide. Een vreugdevolle act en fantastische performance.
Assistent choreograaf: Nancy Euverink
Kostuumontwerp: Ria Van Looveren i.s.m. Jorma Elo
Kostuum uitvoering: Ria Van Looveren & Jolien Deweerdt
Lichtontwerp: Gloria Montesinos i;s.m. Jorma Elo
Repetent: Altea Nuñez
Dansers: Ella Matthews, Lizé Mentz, Maja Grubic, Letizia Austoni, Sora Nishida, Halle McGregor, Silvio Nikolov, Ludovico Gallo
‘Yu’ choreografie Altea Nuñez
Muziek: Johann Johansson & Yair Elazar Glotman/John Williams/ Juno Reactor
Altea Nuñez was een talentvolle balerina, maar choreograferen is echt wel haar roeping. Inmiddels worden haar stukken internationaal gesmaakt en opgevoerd. Muziek is haar brandstof en ontsteking. Met ‘Yu’ verrichtte ze al kleine wondertjes. Ze creëerde dit werk in 2019 voor de mannelijke studenten van de Koninklijke Balletschool, de dans was geïnspireerd op martial arts. Het werd ook opgevoerd tijdens de lancering van JBA. De combinatie van de vloeiende lange zwarte rokken en krachtige sprongen zorgden toen al voor een beeld dat op het netvlies bleef. Tijdens corona zochten Alain en Altea naar andere creatieve oplossingen om het gezelschap levensvatbaar te houden. Het medium film bleef daar het meest geschikt voor. ’In der Beschränkung zeigt sich der Meister’. De corona restricties indachtig maakte ze er een gestyleerd duet van voor twee dansers. Ook knap.
Deze derde bewerking voor de hele compagnie met hoofdzakelijk vrouwen gaat in overtreffende trap. Is magisch mooi. De muziek werd uitgebreid met een opzwepende percussieve passage en ook de kostuums ondergingen een make-over met rode body’s en zwarte soepel vallende lange rokken met een rode voering. Gelijkheid is de naam van het spel. Altea weet met vrouwelijke nuances haar ideeën om te zetten in intelligente, gevoelvolle lichaamstaal. De choreografie weerspiegelt kracht, weerbaarheid maar ook kwetsbaarheid. Het geheel oogt als een prachtig geslepen gloedvolle robijn. Als het doek opgaat is de scène gehuld in een diffuus grijs. De dansers zoeken hun weg in de wereld. De ene traag en getormenteerd, de andere explosief, een andere doorklieft de ruimte. Op bepaalde momenten worden ze één beweging, zijn ze geconnecteerd. Het geheel refereert naar de tijdsgeest: eenzaamheid en verbondenheid. Het geheel: muziek, dans, kostuums, belichting getuigt van een gestileerde precisie en geraffineerde weelde en een indringende intensiteit. Op een bepaald moment wordt een mannengezicht uitgelicht. Hij lijkt wel een Griekse god. Een man/vrouw duet maakt het plaatje compleet. Als publiek word je meegezogen door de fysieke kracht van de muziek en hoe de beweging tot stand komt voor het menselijk lichaam, het zinnelijk vrouwelijke en het viriele mannelijke.
Kostuumontwerp &-uitvoering: Ria Van Looveren i.s.m. Altea Nuñez
Lichtontwerp: Gloria Montesinos i.s.m. Altea Nuñez
Dansers: Lizé Mentz, Letizia Austoni, Maja Grubic, Seohyun Mo of Arisa Hirono, Sora Nishida, Halle McGregor, Phoebe Watson of Valentine Chaumet, Amber Du Bois, Benedetta Sicillia, James Cooper, Silvio Nikolov, Ludovico Gallo
‘FURORE’ choreografie Francesco Annarumma (wereldpremière)
Muziek: Ezio Bosso
Assistent choreograaf: Tars Vandebeek
Kostuumontwerp: Francesco Annarumma i.s.m. Ria Van Looveren
Kostuumuitvoering: Ria Van Looveren
Lichtontwerp: Gloria Montesinos i.s.m. Francesco Annarumma
Repetent: Altea Nuñez
Dansers: Ella Matthews, Lizé Mentz, Letizia Austoni, Maja Grubic, Seohyun Mo, Maria Cordero, Arisa Hirono, Sora Nishida, Halle McGregor, Phoebe Watson, Valentine Chaumet, Amber Du Bois, Benedetta Sicilia, James Cooper, Silvio Nikolov, Ludovico Gallo, Inès Valet, James Cooper, Samuel Kendal
Francesco Annarumma kunnen we bestempelen als een key-player in het wereldje van de jonge choreografen. Hoe pikt JBA al die gerenommeerde een veelbelovende choreografen op? In 2024 fungeerde Alain Honorez als jurylid tijdens een wedstrijd voor jonge dansers en was hij niet alleen verrast door het hoge niveau, maar ook door de choreografie van één dansmaker in het bijzonder: Francesco Annarumma. Er werden meteen afspraken gemaakt. Alain Honorez vroeg hem de afsluiter te maken van het avondprogramma dat het Italiaanse woord FURORE, vertaling voor ‘razernij’ of ‘oproer’ betekent. Er werd intensief gezocht naar een passend muziekfragment. Uiteindelijk kwamen ze uit bij ‘THE ROOTS – A Tale Sonata van de Italiaanse componist Ezio Bosso, die enkele jaren geleden om het leven kwam. Dit recent werk bevatte alle elementen waar Francesco Annarumma naar op zoek was. Elke choreograaf zorgt voor een verandering van energie in de ruimte. De dansers van JBA moeten weer een totaal ander gevoelspalet en dansstijlen interpreteren. Het geheel is intrigerend en gevoelvol. Een nagenoeg naakt lichaam ligt midden op de scène. Komt wankel en onzeker recht en verkent de ruimte. Een danser met een prachtig geproportioneerd lichaam. Alle dames staan op één lijn ruggelings in de fond naar het publiek gekeerd. Ze ogen als wassen beelden. Ze draaien naar het publiek toe en schrijden voorwaarts op pointes in een compleet synchrone bewegingstaal. De lange uitgerekte silhouetten hebben iets mysterieus. Visueel een mooi schouwspel. De jongen deinst terug van de vloedgolf die op hem afkomt. Het begin van de choreografie gaat voor eenvoud en formele perfectie, er komt ook aardig wat grondwerk bij kijken. Fall and recovery. Eenvoudig in de leesbaarheid, of net heel ingewikkeld. Een eerlijke, aangrijpende weergave van de toestand waarin we momenteel leven. Stilaan krijgt de act meer kleur. Druppelsgewijs verschijnen de dansers in rode outfit op de scène en barst in een explosie van dansplezier en levensvreugde het schouwspel los.
‘FURORE’ een mooie en interessante balletvoorstelling, met drie choreografieën. Elk heeft een eigen karakter, dynamiek en tijdsverloop. Gelaagde stukken vol nuance, zachte lyriek en tempowisselingen. Welke informatie wil je als artiest uitwisselen met het publiek. Geef je weinig of veel informatie vrij? Het is telkens een onderzoek naar ritme en expressie in vloeiende bewegingen. De muzikale architectuur is voor choreografen en dansers steeds een uitdaging. Voor de jonge dansers van JBA niets anders dan lof. Het publiek was duidelijk onder de indruk van deze opvoering en honoreerde de indrukwekkende cast met een minutenlange staande ovatie.
