Ongeëvenaarde beleving
Dat Liebrecht Vanbeckevoort een uitstekend pianist is, staat buiten kijf. Maar hij heeft ook meesterlijk creatief en organisatorisch talent. Zo toerde hij met het Napolitaans theatergezelschap Ludovica Rambelli Teatro door Vlaanderen. Er werd zorgvuldig gezocht naar acht locaties die qua prestige gelijke tred hielden met het hoofdpersonage, niemand minder dan Michelangelo Merisi de Caravaggio. Mechelen was aan de beurt op 30 september, net de datum waarop dit schilders-icoon uit Porto Ercole in 1571 gedoopt werd. Caravaggio werd maar 39 jaar (toevallig net zoals 200 jaar later Frédéric Chopin).
Geen betere tekst, geen geschiktere voordracht dan de inleiding van Dirk Van Kerckhoven door acteur Stefaan Degand: “In de diepste donkerte van de koude, griezelige nacht kwam ik hem tegen, zijn wereld, zijn ziel op linnen geschreven…”. Fragmentarische tirades schetsten het getormenteerde zwerfbestaan van een “vechterbaas vluchtend voor gerechtigheid en gevangen in verf”.
Zwart en wit
Ondertussen was het spel van wit en goud van het hoogkoor verduisterd en lichtten enkel de biechtstoelen op in een overvolle Sint-Pieters- en Pauluskerk. Een clair obscur dat instinctief deed denken aan de specialiteit van de schilder.
Op het podium niets dan het zwart-wit van de vleugelpiano en van het ondergoed rond acht lenige lijven – drie vrouwen en vijf mannen – , die op de wiegende tonen van Bach rustig en beheerst grote zwarte, witte en rode sluiers omsloegen, vouwden, drapeerden, knoopten.
En, oeps, eer je het wist, zag je een liggende Christus, getorst door ingetogen personages met van smart verwrongen gezichten. Dat was het eerste van 25 ‘tableaux vivants’. Even veel keer verstilde een geoliede sluierdans tot een schilderij waar het leven even stilstond.
Nog wat blauw erbij, wat groen, wat bruin, enkele accessoires – een tafeltje, een stok, grote witte vleugels, een bloem… Genoeg om de “Aankondiging aan Maria”, het “Martelaarschap van de heilige Ursula”, het hele Passieverhaal verbluffend in beeld te brengen met bijpassende muziek van Chopin, Liszt, Schumann, Sibelius. Niet als achtergrond! Als Liebrecht speelt, is dat een heus recital. Zo professioneel is hij. De zwaarmoedigheid die uitgaat van het werk van Caravaggio kreeg een olijk slot met een jonge Bacchus die tot een drankje noodde.
Geen receptie, wel een dik verdiende staande ovatie. En de belofte aan wie bij de booking betaald had voor het mooi verzorgde programmaboekje dat het nagestuurd zou worden, want de levering was er nog niet! De enige valse noot kwam van buitenuit, lees DHL…
