Met een blauw festivalbandje kregen bezoekers toegang tot de roltrappen van Tivoli Vredenburg te Utrecht. Op naar de zesde verdieping waar het Dutch Harp Festival op 7 en 8 mei 2022 losbarstte. Rond thema ‘from origins to the future’ kon er kennis worden gemaakt met allerlei verschijningen van het instrument harp.
Daar aangekomen werd het festival geopend in de Pandora-zaal. Het publiek bevond zich staand tussen allerlei opgestelde mini- podia in. Telkens kwam een ander podium tot leven, waar een kort voorproefje werd gegeven door een artiest uit de line-up. Performances die opvielen in originaliteit waren die van Maryna Krut (zang & bandura), Remy van Kesteren en Myron Hamming (harp & spoken word) en ‘World Harp competition’- deelneemster Julie Rokseth met Andreas Rokseth (folk harp & bandoneon).
Menig bezoeker (onder wie mijzelf op hakken) had geen rekening gehouden met het staande karakter van de opening, en vele andere concerten tijdens het festival. Artistiek directeur Remy van Kesteren is voorstander van een zaal in beweging, maar dreef hier misschien iets te ver in door. Diverse keren stonden er beteuterde bezoekers weifelend voor de zaalingang, op zoek naar een geschikt plekje, omdat zij niet voor lange tijd konden staan, of niet op een kussen op de grond konden zitten.
Andrew Lawrence King & The Harp Consort brachten een programma gefocust op componist Turlough O’Carolan, één van de meest bekende ‘harpers’ van Ierland. Met zowel invloeden van de barokke dansvormen van het Europese vasteland als die van Ierse melodieën, werd het publiek meegevoerd. Jammer was dat de bijzondere historische harp van Andrew Lawrence King soms wat wegviel in het geheel. Toen plots de barokgitarist een hoed opzette en in traditionele stijl begon te dansen, kwam het publiek steeds meer los. Tussendoor werd het verhaal van O’Carolan verteld, die allerlei uitdagingen in het leven had doorstaan.
Door naar Mazaher, een ensemble uit Cairo dat de traditie van de Zãr in stand houdt. Zãr is een ceremonie geleid door vrouwen die een trance veroorzaken om de geesten te kalmeren. De tanbura, een 6-snarige harp met oorsprong in Ethiopië, zette de repeterende ritmes in. De doffe klank van de tanbura tezamen met zang, dans, drums en tamboerijn zorgden voor een gevoel van ‘hypnose’. Het moet lastig zijn dit als musicus vol te houden zonder zelf in trance te raken. Plots gaf de tanburist zijn instrument over aan zijn collega en trok een soort bellen-rok aan. Hij begon hiermee ritmisch te dansen, en gebruikte zijn hele lichaam als muziekinstrument.
Vorige
Volgende
Vorige
Volgende
Uno Vesje (winnaar World Harp competition 2021) + Vokal Vivo Choir imponeerde met ‘736 million women’, waarin hij aandacht vraagt voor huiselijk geweld. Een vrouwenkoor stond in een halve cirkel op het podium met in het midden Vesje op harp. Het eerste deel ‘facts and figures’ maakte direct diepe indruk. Verschillende leden van het vrouwenkoor zongen om de beurt de harde feiten. Door de delen heen kwamen verschillende stadia aan bod en werden luisteraars in het één na laatste deel ‘seven attempts’ bewust gemaakt van de complexiteit met teksten als ‘I need to get out’ en ‘I am destroying myself’, ‘Help me be free’.
Maryna Krut was uit Kiev overgekomen, en betrad met een enorme présence het podium. Krut plugde haar bandura in en vertelde dat ze zowel eigen werk als traditioneel Oekraïense liederen zou brengen.
Kruts stem in combinatie met haar bandura, die ze bijna als een kindje op haar schoot vasthield, ontroerde. Vooral het nummer wat vroeger door haar moeder werd gezongen voor het slapen gaan, was erg aangrijpend, tezamen met haar boodschap voor vrede.
De Rwandese Sophie Nzayisenga gekleed in een prachtig zilver glittergewaad, speelde een recital op haar Inanga. Ze leerde het bespelen van haar vader, hij was een bekendheid op het instrument. De Inanga werd oorspronkelijk enkel door mannen bespeeld en Nzayisenga is de eerste vrouwelijke Inanga maestro, iets wat niet onopgemerkt bleef en bij sommigen tot ophef leidde.
De Inanga is een ovaalvormig houten instrument, met snaren erlangs gespannen, de vorm heeft iets weg van een klein wake board. Nzayisenga pakte steeds verder uit met allerlei ritmes en het publiek deinde met haar mee. De uitsmijter bewaarde ze voor het laatst, een gedicht over haar vader begeleid met ritmes van de Inanga, zeer indrukwekkend.
Als afsluiter de finale van de World Harp Competition, een competitie waarbij iedere half-finalist zich had kunnen presenteren tijdens het festival. De drie door de jury geselecteerde finalisten waren Julie Rokseth (folk harp&bandoneon) Maria sá Silva (fado op harp) en Juanjo Corbalán (Paraguayaanse harp).
Tijdens het juryberaad nam artistiek directeur Remy van Kesteren ons nog even mee naar de future met zijn ‘robotorkest’.
Een imposante machine was om zijn gigantische Reus 49 harp heengebouwd, met voeten kon hij die bedienen. Het vergde behoorlijk wat coördinatie, op hoogtepunten had van Kesteren één hand aan de harp, de andere op keys en zijn voeten druk in de weer met pedalen van zowel de harp als de robots. Gepassioneerd legde hij de werking van de robots uit. Aan alles was te zien en horen dat hij zich hierin helemaal had gevonden.
Toen kwam het seintje dat de winnaar bekend was: Juanjo Corbalàn. Na al deze indrukken een geslaagde editie van het Dutch Harp Festival, op naar de volgende in 2024!
WAT: Dutch Harp Festival
WAAR: TivoliVredenburg, Utrecht
WANNEER: zaterdag 7 en zondag 8 mei 2022
© Jelmer de Haas
© Jelmer de Haas
© Jelmer de Haas
© Jelmer de Haas
© Jelmer de Haas
© Jelmer de Haas
© Jelmer de Haas
© Jelmer de Haas
© Jelmer de Haas
© Jelmer de Haas
© Jelmer de Haas
© Jelmer de Haas
