Op 4 april 1922 bekrachtigde toenmalig burgemeester Adolphe Max in het stadhuis van Brussel de juridische basis voor de bouw en oprichting van de vereniging ‘Paleis van Schone Kusnten’. Hiermee willigde hij de wens in van Koningin Elisabeth, die reeds in 1913 ijverde voor een nieuwe instelling voor levende kunsten. Het eerste artikel van de statuten beschrijft de ambitie van de nieuwe kunsteninstelling: ‘het bouwen en beheren van een gebouw dat voornamelijk gewijd is aan artistieke tentoonstellingen, muzikale opvoeringen, en literaire of artistieke voorstellingen of bijeenkomsten’. Zes jaar later,u00a0 op 4 mei 1928, was het eindelijk zo ver en opende het gloednieuwe gebouw met alle kunsten onder u00e9u00e9n dak de deuren voor het publiek.

u00a0In het verleden werd steevast 1928 als officiu00eble verjaardagsdatum herdacht. Bij elke viering ging de aandacht naar wat er zich sinds de opening in het gebouw van Victor Horta had afgespeeld. Project Paleis blikt voor het eerst verder terug in de tijd en viert de symbolische verjaardag van 1922: het moment waarop de droom een concreet project werd. De visionaire artistieke plannen van toen liggen aan de basis van de levendige plek voor de kunsten zoals we die vandaag kennen.

In die zes jaar tussen het tekenen van de staturen en het openen van het gebouw stond het verbeelden en vormgeven van het Paleis van Schone Kunsten centraal. Het was een bijzonder creatieve en vrije fase: alle opties lagen nog open. Vandaag grijpt Bozar graag deze verjaardag aan om opnieuw met dergelijke onbevangen blik naar de eigen instelling te kijken en na te denken over de toekomst.