Dat was zeker het geval voor het openingsnummer, de Fantasie in f voor piano vierhandig van Schubert. Overbekend is ze. En toch boeide ze van bij de eerste noten. Dankzij het onpeilbare genie van Franz Schubert. Maar ook dankzij het fluwelen en toch heldere toucher van Eliane Reyes.

Rechts aan de vleugel, stond zij natuurlijk in voor de meest in het oor springende melodievoering. En dat is een voordeel, hoewel Schubert Schubert niet zou zijn, indien hij de twee partijen niet evenwaardig behandelde. Eliane voerde deze Fantasie al uit aan de zijde van niemand minder dan Martha Argerich. Haar plaats werd in Tilburg ingenomen door Sergeï Redkin. Met dezelfde virtuoze zekerheid als die waarmee hij de Koningin Elisabethwedstrijd 2021 als tweede beëindigde na de innemende Jonathan Fournel diende hij elke aanzet van repliek en bracht zo een heerlijke wisselwerking tot stand. Zelfs de herhaalde vliegensvlugge tikjes tegen zijn brilletje konden er nog bij. Een selectie Walsen uit het opus 39 van Brahms en Ma Mère l’Oye van Ravel verrukten de liefhebbers van ‘easy listening”. Een pittig slot wachtte. “Feria”, het vierde deel van Ravels “Rhapsodie Espagnole” bracht pianistiek vuurwerk.

Een voldaan publiek kan terugblikken op weer een reeks “Betoverende Pianisten”. Maar, zoals organisator Schoones met al zijn onderlegdheid benadrukte, komt slechts 2 procent van wat aan klassiek bestaat aan bod. Een onthutsende vaststelling die hij haalde bij de vorige “Betoverende Pianist”, Cyprien Katsaris.

Melomanen, er is nog werk aan de winkel!