Symfonieorkest Vlaanderen geniet internationaal een gedegen reputatie. Grote solisten houden er graag halt en komen er vol vertrouwen spelen. Gastdirigent is de Fransman Adrien Perruchon, sinds ’21-’22 dirigent van het Ochestre Lamoureux.

Als openingswerk is gekozen voor de Ouverture uit ‘Don Giovanni’ , KV527 van W.A. Mozart, één van zijn grote drie, naast Cosi Fan Tutte en Le Nozze di Figaro en start met een paar akkoorden die meteen de aandacht van het publiek opeisen. Zijn muziek wervelt door de eeuwen heen.

Aansluitend werk van Kalevi Aho (1949) één van Finlands meest toonaangevende hedendaagse componisten. Hij wordt omschreven als een van de beste nieuwe romantische componisten van de naoorlogse generatie. Zijn composities combineren het beste van zowel traditionele als moderne muzikale vormen en structuren. Hij is een bijzonder briljante en kleurrijke schrijver voor volledig orkest, en veel van zijn  werken voor symfonieorkest bevatten briljante solopassages voor individuele spelers. Dat is zeker het geval in dit Concerto voor harp, fluit en orkest. Hij creëerde dit dubbelconcerto op maat van Symfonieorkest Vlaanderen.

De twee solisten zijn enerzijds onze Vlaamse Anneleen Lenaerts. Sinds 2010 als soloharpiste verbonden aan de Wiener Philharmoniker en de gerenommeerde Amerikaanse fluitiste Marina Piccinini, die actief bijdraagt aan het uitbreiden van het repertoire voor haar instrument.

De dames verschijnen in een glinsterende zilveren outfit. Beide partijen zijn min of meer aan elkaar gewaagd, vragen uitersten zowel technisch als qua expressie. De ijle tonen van de fluit met als tegenhanger de fluïde tonen van de harp zorgen voor een dromerige sfeer. Het wordt een concert vol verrassingen: heftig en bewogen, klein en iel, sereen en statig. Soms vullen ze elkaar aan, soms spelen ze uni sono. Momenten van dwarsfluit vuurwerk worden afgewisseld met sprankelende en harmonieuze passages van de harp. Soms gaan ze ook in dialoog. Naast hectiek en volume zit er  lichtheid in de compositie en kan ook het orkest van zich laten horen.

Fluitiste Marina Piccinini staat letterlijk en figuurlijk te blinken. Haar zilveren paittenjurk vangt bij haar bewegingen sprankels licht, als de zon op een wateroppervlak. Een mooie verschijning en ook een fenomenale fluitiste. Haar spel is gewoonweg virtuoos.

De componist was in levende lijve aanwezig en zag dat het goed was. Toevallig zat hij naast mij. Hij beleefde het concert intens mee. Zijn compositie werd enorm gewaardeerd door het publiek. Na afloop werd hij mee op het podium gevraagd en kreeg samen met de solisten en het orkest een enthousiast en langdurig applaus.

Na de pauze kan het publiek kennis maken met werk van de jonge componist Jonathan Pinchuk (2001) ‘Werden de jaren stil’. Een creatie in het kader van SOV Composers’ Academy. Met een hedendaagse blik werpt PInchuk een blik op de klassieke stijl van Mozart. Dit gebeurt aan de hand van een herinnering.

Afgerond wordt met de Symfonie nr. 40 in g, KV 550 van W.A. Mozart die behoort tot een van  zijn laatste symfonieën. De zomer van 1788 was voor Mozart niet de vrolijkste tijd. In het voorjaar verloor hij een kind, zijn vrouw was ziekelijk en met zijn eigen gezondheid was het eveneens matig gesteld en financieel zaten ze aan de grond. Zijn geest ging strategisch om met  de kraters die het leven in zijn ziel had geslagen. Met wilskracht dwong hij zichzelf om alles te accepteren. Zijn uitlaatklep was muziek. Mozart was 31 toen hij aan zijn laatste symfonische werken begon. Geen opdracht, maar puur uit passie en wilskracht zette hij in zes weken tijd drie symfonieën op papier.

Werken in g klein hebben altijd een bijzondere gevoelswaarde bij Mozart. Het eerste deel Molto Allegro  klinkt het bekendste in de oren. De symfonie is ongetwijfeld een van Mozarts meest bewonderde werken. Het wordt vaak uitgevoerd en opgenomen en behoort zo tot het collectieve geheugen. Het geheel is samengesteld uit complexe harmonieën en uitgesponnen melodielijnen.

Dirigent Adrien Perruchon gaat er vurig mee aan de slag. Het orkest reageert op overtuigende manier vol nuance en inlevingvermogen. Het pallet tussen ‘Licht en donker” wordt met finesse bespeeld.