Het was zaterdag 3 augustus een blij weerzien voor de trouwe aanwezigen van het slotconcert van Klassiek Leeft Meesterlijk in Knokke-Heist. Na vijf meer dan geslaagde concerten in de Dominicanenkerk, liep nu de Sint-Margareta tot de laatste stoel vol.
De verwachtingen waren hoog gespannen want Dmytro Udovychenko, Florian Noack en het Kwartet Van Kuijck, Lore Binon, Wim Maeseele, Thomas Baeté, Peter Wispelwey en vooral Liebrecht Van Beckevoort hadden sinds 23 juli het publiek flink verwend. Nu werden ze meesterlijk ingelost door sopraan Tineke Van Ingelgem en de Boho Strings met dirigent David Ramael.
Na wel gemeende en dik verdiende dankwoorden voor burgemeester Jan Morbee, cultuurschepen Astrid Mestdach, Rudi Van der Cruyssen, directeur van de Kunstacademie, assistente Ludwina Beuckels, Piano’s Maene en het team medewerkers van het Cultuurcentrum, liet organisator Liebrecht Van Beckevoort het woord aan Klara-presentatrice Katelijne Boon. Met haar vertrouwde enthousiaste welsprekendheid schetste zij de rode draad van het concert, dat in het teken stond van “Cordes d’amour”
Muzikale verhalen
Aan liefde geen gebrek. Noch bij Mozart, noch bij Boho en de Algerijnse cultuur, noch bij Tsjakovski. Liefdesaria’s uit opera’s van Mozart zijn schering en inslag. Maar hier viel de keuze op minder bekende concertaria’s die bedoeld waren als toevoeging aan opera’s van andere componisten, in dit geval van Cimarosa, Vicente Martin y Soler en Paisiello. Als je dan bedenkt dat Mozart ze schreef op het lijf van zangeressen waar hij een zwak voor had, dan mag het niet verwonderen dat ze barsten van expressie van liefde, rivaliteit, boosheid en verzoening. Om dit gamma aan gevoelens te uiten kon geteld worden op de krachtige stem, het inlevingsvermogen, de overredingskracht en het talent van Tineke Van Ingelgem. Moest de melodische continuïteit soms onderdoen voor deze verscheidenheid aan heftige gevoelens, dan was de melodische lijn intact te volgen in Tineke’s versie van “Laudate Dominum”
Een andere grote liefde is die van Boho-dirigent David Ramael voor de Noord-Afrikaanse cultuur, in het bijzonder de Algerijnse. Dit leidde tot een intense samenwerking met Salim Dada, een veelzijdige Algerijn van 49. Hij is niet alleen een productief, gelauwerd componist, uitvoerder, musicoloog en didacticus maar ook docent geneeskunde. En cultuurbeleidsman en bruggenbouwer tussen het Westen en Noord-Afrika.
De vijf “Miniatures algériennes” die hij in 2009 schreef voor piano en in 2010 bewerkte voor strijkorkest waren een exotische immersie van zonsopgang tot zonsondergang. Aangepaste lichteffecten gaven nog meer expressie. Dat David Ramael en de Boho’s graag verhalen vertellen met muziek was duidelijk vanaf de eerste mysterieuze maten van “Aurore de Djurdjura”, die uitgroeiden tot een intense dialoog tussen concertmeester Peter Bogaert en altvioliste Elaine Ng.
Verrassende muziekbelevenis
Noemde Liebrecht Van Beckevoort dit concert “de kers op de taart”, dan was het laatste nummer nog een extra toef room op die kers: de “Serenade voor strijkers” van Tsjaikovski, bekend, om niet te zeggen overbekend. Tsjaikovski mocht dan al hoog oplopen met een werk dat niet in opdracht maar, zoals hij zelf zegde, “ontstaan was vanuit een innerlijke drang”, dan had hij de Boho Strings nog niet gehoord! Wat ik dacht een ‘zoethoudertje’ te zijn werd een onvergetelijke, onvergelijkbare muziekbelevenis.
Wat die vijftien musici met zetel in BOrgerHOut na ei-zo-na tien jaar muzikaal in hun mars hebben grenst aan het onvoorstelbare qua muzikaliteit, inleving, samenhang, gelaagdheid, veelzijdigheid en timbre. Hier speelt de gedreven leiding en gestiek van David Ramael een duidelijke rol. Een mooiere afronding van zijn 16de editie van “Meesterlijk” en start van zijn 40/20 jubileum had Liebrecht zich niet kunnen wensen.
Nu is het uitkijken naar zijn 40ste verjaardag, zijn 20 jaar carrière, een “Klassiek Leeft Vurig” op 1, 8, 15 en 22 februari 2025 in de Sint-Vincentiuskerk in Ramskapelle en een toernee met een Italiaans acteurgezelschap en Stefaan Degand rond Caravaggio. Op het programma van Tineke Van Ingelgem staat haar deelname aan een Duitse operaproductie van “Elektra” en de release van de CD “Je ne t’aime pas” die ze opnam met pianist Aaron Wajnberg