In deze duisternis wordt het steeds moeilijker om te zien, en nemen de andere zintuigen het over. Het is stil. Of toch niet? Beweegt er niet iets? Zou het een dier kunnen zijn? Was het het geluid van een knappend takje? Wat is het dat krast, scharrelt, ritselt en kraakt? Is het alleen de beek in de verte, de wind in de bomen en onze eigen voetstappen en ademhaling die we kunnen horen? Of is er iets anders hier? De schaduwen zijn niet meer wat ze pretenderen te zijn. Er is de geur van aarde en nat bos. Mist. De lucht voelt koud en licht vochtig aan tegen de huid. De vogels beginnen te kalmeren.
Of toch niet? Het is op dit moment dat de realiteit vervaagt, en de sprookjes het overnemen. Dit is het uur van de bosgeest. Hij loert in de schaduw en observeert ons als we dieper het bos in dwalen. Hier leeft de ‘hulder’ met haar lange, mooie haar en haar verleidelijke tonen. Ze heeft menig vioolspeler haar liedjes geleerd, maar we moeten ook oppassen dat we ons niet helemaal in het duister laten lokken. Zoek naar haar staart. Op een open plek groeien levende bloemen.
Hier ontmoeten we Alice. Op haar wandeling in Wonderland ontmoet ze de Rode Koningin die nogal grillig verandert in een schaap dat in een donkere winkel zit waar niets is wat het lijkt. Diep in de winkel belandt ze in een intense discussie met Humpty Dumpty over wat er zou gebeuren als hij van de smalle plank zou vallen waarop hij zit. De vogels in het bos observeren dit alles van een afstand. Ze vliegen tussen de bomen en houden de avonturen van het bos in de gaten. Dit is het koninkrijk van de nachtvogels, totdat de zon opkomt en de vogels van het licht het overnemen.
– Ida Løvli Hidle
*Als u een aankoop doet via bovenstaande link krijgen wij een kleine vergoeding. Zo kunnen we u blijven voorzien van recensies en artikelen. Door iets via onze link te kopen, steun je ons in het schrijven van nieuwe artikelen. Producten worden voor jou nooit duurder als je gebruikmaakt van onze links.
