De Gentse tweelingbroers Taha en Yassine Posman, pianist en klarinettist, zijn pas 23, maar hebben al een lang traject afgelegd. Samen met cellist Jacob Van Durme vormen ze het Trio Malatya, waarmee ze al meermaals in de prijzen vielen. Ze zijn muzikale multitalenten.
Taha dirigeert het Nove Canto koor waarmee hij eigentijdse koormuziek brengt. Yassine volgt dirigeerlessen bij de vermaarde Kristiina Poska, tot vorig seizoen dirigent van het Symfonieorkest Vlaanderen.
Vuurdoop
In hun jeugdig enthousiasme wilden de broers Posman met wat vrienden een festival organiseren. Die groep vrienden is een heel symfonisch orkest geworden waarmee ze op 2 mei een concert gaven in de Gentse Parnassuskerk. Het was de vuurdoop voor dirigent Yassine Posman. Op het programma de Hebriden ouverture en Derde symfonie van Mendelssohn met dirigent Yassine en het pianoconcert van Schumann met solist Taha Posman. Slechts enkele dagen hadden ze om te repeteren. Allemaal studenten van de conservatoria in Gent en Brussel die zich engageren om vrijwillig en belangeloos enkele dagen op te offeren. Het getuigt van de overtuigingskracht van de broers Posman om zoiets gedaan te krijgen in onze tijd van geldgewin en drukke agenda’s.
Dat enthousiasme hebben ze van hun vader André Posman, die in de jaren negentig aan de wieg stond van de Gentse concertzaal De Rode Pomp. Daar heeft hij honderden kamermuziekconcerten georganiseerd, vaak met eigentijdse muziek en grote namen. De Russische kunstenaar Boris Shapovalov was een soort huisschilder van De Rode Pomp. Hij schilderde grote decoratieve wanden in de concertzaal en het foyer.
Ondanks de politieke moeilijkheden in Rusland is Shapovalov nog steeds vriend aan huis de familie Posman. Daarom werd de vzw Shapovalov opgericht en organiseren de broers Posman sinds begin dit jaar in het foyer van de voormalige Rode Pomp de Shapovalov Sessions. Daar krijgen medestudenten een podium en wordt de geest van de Rode Pomp nieuw leven ingeblazen. Ook het ad hoc orkest en project van 2 mei werd naar hem genoemd: het Shapovalov orkest.
Parnassus
De Gentse Parnassuskerk was een Franciscanenkerk die twintig jaar geleden is ontwijd en vandaag een populair sociaal restaurant is. Boven het publiek hangt het reuzegrote geraamte van een vis, een meterslange houten constructie van de Franse kunstenaar Jean-Pierre Clemenҫon. Na de eerste maten van de Hebriden ouverture merk ik dat de orkestklank evenwichtig en egaal blijft, dank zij die houten vis. In kerken vloeien de klanken wel eens in elkaar, hier vult de klank de ruimte zonder te veel galm. Het orkest speelt wonderwel samen.
Dirigent Yassine Posman houdt zijn troepen perfect in het gelid. Een geroutineerde dirigent, zou je denken. Het beroemde pianoconcert van Schumann wordt daarna meesterlijk vertolkt door broer Taha Posman. Na de pauze klinkt de Derde Symfonie van Mendelssohn, de Schotse, als door een professioneel orkest dat al jaren samenspeelt. Je zou vergeten dat dit een ad hoc orkest is, samengesteld voor dit ene concert. Wat een prachtig initiatief, geboren vanuit het enthousiasme van de jongeren zelf. Het enthousiasme en de overtuigingskracht waarmee de broers Posman dit konden realiseren en hun Parnassus beklommen.
