Het benefietconcert Le rappel des oiseaux, georganiseerd door Kiwanis Hageland-Tienen op 3 oktober in de prachtige OLV Ten Poelkerk van Tienen, was een avond vol muzikale finesse en emotie. Op het podium stonden twee uitzonderlijke violisten: de Franse Amandine Beyer, een vertrouwd gezicht in de streek, en haar voormalige leerling, de Oekraïense Vadym Makarenko.
Amandine Beyer, die al op vierjarige leeftijd haar muzikale reis begon op blokfluit maar snel overschakelde naar de viool, heeft door de jaren heen een indrukwekkende carrière opgebouwd. Ze behaalde zowel nationale als internationale prijzen en staat bekend als een van de vooraanstaande specialisten in barokviool. Sinds 2010 doceert ze barokviool aan de prestigieuze Schola Cantorum Basiliensis in Bazel. Vadym Makarenko, die zijn eerste vioollessen kreeg op vijfjarige leeftijd in Oekraïne, besloot na zijn studies zijn muzikale horizon te verbreden doorheen West-Europa. In Bazel beland, volgde hij lessen bij Beyer en groeide hij uit tot een geliefde gast op muziekfestivals door heel Europa.
Het concert opende, na een naar onze mening misschien iets te lange introductie, op een unieke manier met Le rappel des oiseaux van Jean-Philippe Rameau. Amandine en Vadym begonnen elk aan een kant van de kerk en speelden viool terwijl ze van de ingang naar het koor wandelden. De kerk vulde zich al snel met de meeslepende klanken van hun violen, wat direct voor een magische sfeer zorgde.
Het geplande programma bevatte werken van Jean-Marie Leclair, L’Abbé Le Fils, Luigi Boccherini, Charles-Auguste de Bériot en Reinhold Glière, een Oekraïense componist met vermoedelijk Franse of Belgische wortels. Na de eerste beweging van een stuk in b-klein voor twee violen van Leclair verraste het duo echter het publiek door af te wijken van het aangekondigde programma. Ze trakteerden de aanwezigen op een sonata van Antonio Vivaldi en twee bewegingen uit een serenata van Giovanni Battista Viotti. Na deze spontane toevoegingen hervatten ze het geplande programma, zij het in een ietwat gewijzigde volgorde.
De chemie tussen Beyer en Makarenko was onmiskenbaar. Hun samenspel, gekenmerkt door technische precisie en emotionele diepgang, zorgde ervoor dat de werken moeiteloos tot leven kwamen. Elk stuk werd met zoveel finesse en gevoel uitgevoerd dat het publiek volledig werd meegesleept. De finale, een werk van Glière, vormde een krachtig slotstuk en eerbetoon aan Makarenko’s Oekraïense roots.
Het publiek reageerde uitbundig en beloonde de musici met een staande ovatie. Deze enthousiaste ontvangst leidde tot een korte, maar hartverwarmende “encore” als dank. Dit benefietconcert was niet alleen een eerbetoon aan de prachtige muziek van verschillende tijdperken, maar ook een bewijs van de kracht van samenwerking en muzikale traditie tussen leraar en leerling.
