Zoals u in de recensie van onze medewerkster Arlette Hellemans kunt lezen, vond in de Sint-Romboutskathedraal te Mechelen een bijzonder benefietconcert plaats gespeeld door de Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen.

Het harmonieorkest bestaat al sinds 1832 en is daarmee het oudste professionele muziekensemble van het land. Er kan stilaan uitgekeken worden naar de 200ste verjaardag van dit internationaal vermaard ensemble. Het concert, zette in met een bewerking door Arthur Prévost (9 juli 1888 – 10 juni 1967) van Johann Sebastian Bach zijn fameuze Toccata en Fuga voor harmonieorkest. Een zeer geslaagde bewerking die model kan staan voor vele andere.

Het tweede werk paste in het raam van het concert dat het einde van WOII herdacht, een oorlog die veel leed bracht en waar, vooral in het geval van Mechelen, verwezen werd naar niet alleen de burgerdoden die vielen door het geweld van het Duitse leger, maar ook de vele honderden die het leven lieten bij zeer zware geallieerde bombardementen. De componist die aanwezig was, vertelde na het concert diep ontroerd te zijn over de uitvoering en dat van al de ensembles die hij kent – in de VS zijn er veel – niet één in staat zou zijn om het zo perfect begrijpend  te vertolken dan de Muziekkapel van de Gidsen.

Zo werden deze doden geëerd en daarvoor werd een nieuw werk van de Amerikaanse componist Ch. Marshall gekozen. Hij componeerde in april van 2024 ter nagedachtenis van zijn geliefde partner ‘Remembrance’. Een werk dat door merg en been gaat, dat meteen kippenvel bezorgt aan de luisteraar. Het is zeer melodisch, harmonisch, warm, dromend, pakkend. Je voelt het gemis en toch de levende eenheid en hoop. Een en al ontroerende schoonheid, één grote boog vol Liefde, Liefde met een hoofdletter.

De Enigma Variaties – zes van de veertien werden en gespeeld – gaven een echt ‘wow-effect’. Meesterlijk. Je ziet een dirigent, Yves Segers, aan  het werk die mee-beleeft, die overdraagt, die uitdrukt, die het orkest met de juiste mimiek en gebaren tot een zeer sterke eenheid maakt die precies volgt in alle muzikale eisen. Ik noteer zeer bewust dat dit orkest misschien wel het beste grote ensemble in ons land is voor alle (hafabra) muziek vanaf de 19de eeuw tot nu. De Muziekkapel van de Gidsen heeft altijd internationale lof genoten en dat was en is absoluut terecht. Het orkest gaat op dat élan verder. Dat het nog lang de muziek ten dienste mag staan voor al de haar toegekende opdrachten en gelegenheden.

Het tweede werk van een hedendaags componist dat je bij wijlen bijna letterlijk van je stoel blies – zoveel kracht en decibels – was de eerste symfonie ‘Symphony Hell & Heaven’ van de Spaanse componist Oscar Navarro (°1981). Geniale muziek. Hij schildert een bijna angstwekkend verschil tussen hemel en hel, maar je hoort ook de vraag stellen of er nog wat komt na ons werelds bestaan en als er iets is, wat is het dan wel? Al die gekende vragen, die iedereen zich wel ooit stelt, weet hij meesterlijk te vertolken. Je hoort een angelusklokje, je hoort biddenden religieuzen, je hoort zachtzinnige hemelse brede, gebonden, dromerige zinnen en helse, hete vurige, alles verpulverende klanken van een vol orkest in driedubbele fortissimo. Het werk eindigt in een adembenemende apotheose. Er zal dus toch nog iets zijn, na ons tijdelijk bestaan op deze wereld?

Het concert eindigde met obligatoire marsmuziek – het blijft een militaire muziekkapel – van het Belgische leger. Dat er een staande ovatie volgde, was het minste dat het publiek kon doen om te duiden wat voor unieke avond het net beleven mocht.