Muzikale Missen zijn van alle tijden. Oorlogen ook. Kan een Mis de wereld redden? Het antwoord is utopisch.

Toch dreunde de stemmige, briljante, volgelopen Mechelse Begijnhofkerk van een roep om vrede, zoals Haydn die uitte toen Napoleon in 1798 Europa in rep en roer zette. En zoals die zondag uitging van Le Concert d’Anvers, het kamerkoor Octopus, sopraan Liesbeth Devos, alt Inez Carsauw, tenor Adriaan De Koster, bas Lieven Termont en organist Bart Rodyns. Dirigent Bart Van Reyn maakte van de uitvoering van drie meesterwerken van een godsvruchtige Haydn een samenhangende en indrukwekkende belevenis.

Een rustgevend ‘Salve Regina’ bood meteen de kans om de vier solisten één na één in te schatten. De ‘Kleine Orgelsolomesse’ trok dan weer de aandacht op Bart Rodyns aan het orgel.

Hoogtepunt was de ‘Missa Angustiis’, de ‘Mis in angstige tijden’, de actualiteit op het lijf geschreven. Doordringende beden en berustend smeken wisselden af. Zoals een sopraan betaamt, stal Liesbeth Devos de meeste aandacht: een aantrekkelijke, lichte en soepele sopraan, steeds in discrete interactie met dirigent Van Reyn. Zijn bezieling, gestiek, fysionomie en jeugdige uitstraling bevestigden de omschrijving door organisator Deleus als ” één van de prominentste dirigenten van de nieuwe generatie”.

De doorvoelde, warme altstem van Inez Carsauw vormde een waardige tegenhanger van de sopraanpartij. Dat was niet zo bij de heren. Van tenor Adriaan De Koster hoorden we mooie interventies. Maar wat misten we een zware, diepe bas! Zeker in het “Qui tollis” was de aanbreng van Lieven Termont ver van voldoende.

Ook in het koor waren de damesstemmen zeer overtuigend. De balans met de herenstemmen was er, maar nipt. De twee door ziekte weerhouden bassen hadden zeker een mooi verschil gemaakt.

Wat ook mooi zou geweest zijn was een strakkere canon-voering in “Quoniam tu solus sanctus”. En een ietwat prominentere opstelling van de beperkte blaas- en slagwerksectie. Dat neemt niet weg dat, zodra de laatste woorden “Donna nobis pacem” uitgestorven waren, een dik verdiend en warm staande applaus bedankte voor een niet alledaagse prestatie door allemaal mensen van bij ons.

‘Concert d’Anvers’ verwijst naar de thuisbasis van dit bijna 25-jarige periodeorkest. ‘Octopus’ staat voor het achtkoppige koortje van studenten van het Antwerps Conservatorium dat uitgroeide tot dit homogene, stijlvolle koor. Het ensemble was niet aan zijn proefstuk toe, want in augustus verzorgde het eenzelfde concert bij de sluiting van het Haydn-festival in Schloss Augustusburg in Brühl.