Avond 1 – 27 mei 2024

Klassiek Centraal brengt u elke finaleavond een verslag van de beide kandidaten die hun finaleplaats verdedigen. Om ons niet te laten beïnvloeden, noch te laten meeslepen of wat ook door commentaren van derden, volgen we geen commentaargesprekken vooraf of nadien, lezen we geen commentaren. Zo hopen we een objectieve mening weer te geven. Dat de beste moge winnen.

Elke finalist zal het verplichte werk vertolken, Variations Litaniques, dat speciaal voor de finale van deze vioolsessie geschreven werd door Thierry Escaich (wereldpremière op maandag 27 mei 2024), en een concerto naar keuze, met het Belgian National Orchestra, geleid door Antony Hermus. De proclamatie van de rangschikking van de laureaten zal plaatsvinden na het laatste optreden, op zaterdag 1 juni rond middernacht.

Door de aanwezigheid van het vorstenpaar opent de avond met het Belgische Volkslied. Eerlijk gezegd? Mooi vind ik het niet, het is zo’n typisch 19de eeuws wat wollig, bombastisch stuk muziek, maar het is zelden zo mooi gespeeld. De dirigent maakte er zijn werk van.

Hana Chang (Verenigde Staten van Amerika, °2002)

Programma

• Thierry Escaich: Variations Litaniques
• Pyotr Tchaikovsky: Concerto in D op. 35

Het plichtwerk, in wereldpremière door Hang Chang, begint wat zoekend met tikkend slagwerk en een dromerige viool die wel mooie klanken produceert. Erg ijl is het en Chang maakt er toch iets zingend  van. Wel ontbreekt het aan (fysieke) kracht, maar is dat bij een litanie en de variaties erop wel nodig? Het werk heeft wel iets dat dieper zit en zo zou het zelfs een repertoirestuk kunnen worden. Dat is niet veel gegeven met wedstrijdopdrachten. Thierry Escaich, de componist, heeft meer dan een technisch uitgepuurd wedstrijdstuk geschreven.

Zo warm, zacht, vol tederheid vangt Chang het terecht beroemde Concerto van Tchaikovsky aan. Wie zo musiceert, als eerste in de rij van ‘de twaalf’ nog wel, verdient alvast de finaleplaats waarvoor ze geselecteerd werd. Ze vertolkt wel wat braaf, op het randje van te fijnmazig. Dat is de rode draad door haar spel. Er mag toch wel meer daadkracht getoond worden. Waar het spel wat meer snelheid en inzet eist, durft ze met de juistheid van de toon flirten. Dit lokt toch wel twijfel los over haar carrière als toekomstige soliste voor de grote podia. Haar mimiek op het einde sprak boekdelen, ze was niet echt vrolijk van haar prestatie.

Dayoon You (Korea, °2001)

Programma

• Thierry Escaich: Variations Litaniques
• Edward Elgar: Concerto in b op. 61

Dayoon You speelt in tegenstelling tot de vorige kandidate met meer kracht en stevigheid. Hij gaat voor een vertolking die de nadruk legt op techniek en virtuositeit. Hier ontbreekt het biddend karakter. Technicus en virtuoos mag je zijn, maar vergeet toch niet de muzikaliteit. Het is zelfs opletten om aandachtig genoeg te blijven luisteren. Bekoren doet You Dayoon in deze niet meteen, heeft hij de zin van het werk begrepen?

Een goed idee mag je het wel noemen, het zelden uitgevoerde concerto van Elgar te spelen en nog wel als wedstrijdstuk. Opnieuw duikt de vraag op: heeft deze jonge violist het werk wel ten gronde begrepen? Hij speelt snel, zuiver, technisch zeer sterk, geen krakende booginzetten tot het virtuozer wordt want dan snijdt hij de snaren bijna door. Verder horen we geen ergerlijke vibrato, maar er is te weinig zang. Zo nu en dan geeft hij warme dragende tonen, maar meeslepen doet hij niet echt. Dit laat-romantisch werk leent zich nochtans tot smeuïge spel en zang.