De Gidsen… Sommigen kennen ze totaal niet. Anderen associëren ze met een aftandse fanfare of pronkerige performances. Kenners weten het: De Gidsen, da’s kwaliteit, da’s sound, da’s veelzijdigheid, da’s genieten. En dat was het ook die eerste vrijdag van september.
In de imposante Sint-Romboutskathedraal in Mechelen: genieten, herdenken en helpen. Het concert herdacht dat ongeveer dag op dag 80 jaar geleden Engelse verkenningsvoertuigen van de 23ste Hussars, gesteund door Canadese infanterie, vanuit Kapelle-op-den-Bosch Mechelen binnenreden als voorhoede van de Shermann tanks van de Amerikanen en Canadezen die de bevrijding bevestigden.
Net als in die benarde oorlogssituatie, blijft er altijd nood aan hulp. Daarom stond dit concert in het teken van de Internationale Kinderkankerdag, “een Dag van Hoop en Heldenmoed”. Naar al deze toestanden verwezen burgemeester Bart Somers, Alain Gysels, Commandant van het Competitiecentrum van de Lancomponent, en Ivan Loiko, Commandant van het Vormingscentrum Communicatie en Informatie Systemen en Administratie.
Het programma speelde perfect in op de achtergrond van het concert met titels als Symphony ‘Hell & Heaven van de Spaanse Oscar Navarro en Remembrance van Christopher Marshall, die speciaal van de VSA naar Mechelen reisde voor de wereldcreatie van zijn heerlijke werk. Zo bescheiden en innemend als deze Franse Nieuw-Zeelandse Amerikaans was, die toevallig begiftigd is met de naam die meteen doet denken aan het Marshallplan, dat zoveel na-oorlogs leed lenigde, zo meeslepend is zijn muziek. Ze was de ruim zeventigkoppige Gidsen als het ware op het lijf geschreven: melodieus, gedreven, virtuoos, nieuw. Ja, hedendaagse muziek kan ook mooi zijn!
Dat bewees ook de Symphony Hell & Heaven van Oscar Navarro. Het intrigerend begin, klokkenspel, geluidseffecten en stemmen en sereen orgelspel maakten er een hallucinante intergalactische tocht door het hiernamaals van. Net als de Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen, die in 1832 in opdracht van Koning Leopold I opgericht werd, combineert dit iconisch Harmonieorkest vernieuwing met traditie, zeker onder de artistieke leiding van zijn bezielde chef-dirigent Yves Segers. Sinds maart 2008 zwaait hij de dirigeerstok over het orkest en tal van creaties op CD of op het podium kwamen onder zijn leiding tot leven. Zowel van Belgische componisten als Frederic Devreese, Jacqueline Fonteyn, Jan Van der Roost, André Waignien en François Glorieux, als van buitenlanders.
Ja, er was de traditionele Toccata en Fuga in d van Bach, maar dan in een geslaagde, denderende transcriptie van Arthur Prevost. Ja, Engeland werd vertegenwoordigd door de vertrouwde Enigma variaties van Elgar, maar dan zo innemend en overweldigend, dat het ‘armknijpmomentjes’ uitlokte. Dat zijn van die pakkende passages die je instinctief in de arm van je partner doen knijpen.
Ja, er waren de traditionele marsen. Je bent ervoor of ertegen, maar stimulerend zijn ze altijd. En ja, er waren bloemen, ook – verdiend – voor presentatrice Inneke Plasschaert van Radio Klara. Het viel bij de presentatie en de toespraken wel op dat de gevreesde akoestiek in een kathedraal als Sint-Rombouts nadelig werkt op alles wat met de micro versterkt wordt.
