De bachelorstudenten compositie aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen hebben bij hun afstudeerproef laten zien dat Covid-19 niet alleen rampspoed brengt, maar ook kan inspireren.

Zes kersverse componisten hebben dinsdagavond voor een bescheiden publiek hun eerste openbare proeve van bekwaamheid afgelegd. Vier van de zes kandidaten hadden Covid-19 in hun hoofd. Een andere droeg het werk op aan de Belgische componist Karel Goeyvaerts en een zesde componiste liet zich uitsluitend leiden door haar eigen ideeën, zonder invloed van buitenaf. De uitvoering was in de doorknede handen van Ensemble XXI onder leiding van Frank Agsteribbe. Het geheel vond plaats onder het alziend oog van Wim Henderickx, hoofd van de afdeling Compositie.

Kermisachtig

Richard He verraste met een ironische kijk op de pandemie. In D*AMN IT! — een stuk voor blazers, strijkers, elektrische gitaren, harp en percussie — liet hij de 12 musici na een ritmisch begin over aan georganiseerde chaos. Met harmonische, kermisachtige slierten (een muterend virus?), stampende machines (een farmaceutische fabriek?) en (be)dreigende tremolo’s liet hij het publiek alle hoeken van de zaal zien. Er was zelfs ruimte voor alternatieve speeltechnieken op de piano en de gitaar.

Lara Denies heeft zich in Alles is vergankelijk, behalve… naar eigen zeggen laten leiden door persoonlijke ideeën en die vervolgens geconfronteerd met verschillende klankkleuren en texturen. Een korte openingsserie arpeggio’s op de harp werd koesterend overgenomen door een weefsel van mistige melodielijnen. Afgewisseld door landelijk aandoende pizzicati op de altviool en vriendelijke percussieve klopjes op de harp, gleed het verhaal onbekommerd naar een toch nog onverwacht einde.

Bart Michiels durfde het aan om de liedkunst uit de kast te halen. Met achtereenvolgens het vurige Nous dormirons ensemble (op tekst van Louis Aragon) en een meer introvert Renouveau (tekst van Stéphane Mallarmé) realiseerde hij een troostrijke lezing van Covid-19. Mezzosopraan Elisabeth Alders gaf een gevoelige en romantische interpretatie, hoewel haar expressie in de lage registers wat mager uitviel.

Marlies Hollevoet droeg haar werk Litanie op aan Karel Goeyvaerts. Na een fraaie opening van de klarinet, viel de piano in met een uitdagende mix van heftige bewegingen en lange toonslierten. Het stuk werd mede geschraagd door regelmatige verwijzingen naar het beginthema, afgewisseld met dalende en stijgende sequensen van de strijkers en een dansje van de piccolo.

Pointillisme

Felix Casaer gaf met I forget and I rejoice een muzikale interpretatie van de pointillistische schildertechniek, waarbij de strijkers en de uitgebreide percussie de korte noten speelden. De melodielijnen waren toevertrouwd aan fluit en trombone. Het resultaat was een optimistische optocht van jazzy motieven en zonnige fanfares.

Siebrand Verhulst bracht met Brain in a Banana een ratatouille van verschillende muziekstijlen. Hiermee onderstreepte hij de concentratieproblemen die het dagelijks leven in coronatijden verstoren. Jazz, folklore, dans, mars en swing, inclusief een partij voor basklarinet. De strijkers tikten met hun strijkstokken op de snaren en speelden extra harde pizzicati. Een feest voor het oor, met een schalks scheetje als slot.

• WAT: Openbare proef compositie
• WIE: Zes bachelorstudenten aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen. Ensemble XXI o.l.v. Frank Agsteribbe, Elisabeth Alders (mezzosopraan).
• FOTO’S: VPRO, MATRIX, Ensemble XXI
• LINK: https://www.youtube.com/watch?v=-LyWE-Maazo&t=17s