Negentien jaar na zijn eerste recital gewijd aan de muziek van Alexander Scriabin, keert Jevgeni Soedbin terug naar de werken van deze excentrieke Russische componist met een nieuw recital dat stukken uit verschillende fases van zijn carrière samenbrengt. Sudbin schrijft over zijn bijzondere band met deze componist: “Ik kan eenvoudigweg geen andere componist bedenken die consequent zo’n oeroude, rauwe en fysieke reactie bij mij oproept, en in de loop van de tijd is zijn invloed op mij alleen maar sterker geworden.”

Het programma, zorgvuldig samengesteld door Sudbin, laat Scriabins stijlontwikkeling zien: van zijn beginperiode, toen hij nog beïnvloed werd door Chopin en zich toelegde op kleine vormen, via zijn middenperiode, toen de rijke, laat-romantische taal net begon over te gaan naar donkerdere, complexere sferen, tot zijn late periode, waarin, zoals Sudbin het zegt, “men soms het gevoel heeft te dicht bij de rand van waanzin te zijn.” In zijn latere werken lijkt Scriabin de muziek juist tot het uiterste te drijven om een ​​klimaat van spirituele extase te scheppen.