Wat is waarheid?
Bestaat er zoiets als objectieve waarheid? Het album is een muzikale en poëtische reflectie op het concept waarheid. Het begint met een oefening in perceptie, de korte film Zeiss After Dark van Nicole Lizée, die het cinematografische effect van de Zeiss-lens oproept. Daarna volgt het gedicht Strange Absurdities van de kunstenaar YAO, dat ons oproept om onze gemeenschappelijke menselijkheid te cultiveren. Menselijkheid staat ook centraal in wat volgt: Sjostakovitsj componeerde zijn 9e Symfonie in het laatste jaar van de Tweede Wereldoorlog. De verwachting van de autoriteiten was een grote, overwinnende symfonie naar het voorbeeld van Beethovens Negende. In plaats daarvan creëerde Sjostakovitsj een symfonie die qua omvang en inhoud bewust niet aan de verwachtingen voldeed. in 1945, aan de andere kant van de wereld, componeerde Korngold zijn vioolconcert. Het begrip waarheid, wat authentiek was voor Sjostakovitsj of Korngold, lijkt een kwestie van persoonlijke artistieke integriteit. Hetzelfde geldt voor de wereldpremièreopname van Philip Glass’ Symfonie nr. 13 (2020-2022). Het werd besteld ter ere van de journalist Peter Jennings in een tijd waarin journalisten over de hele wereld onder druk stonden. Glass zelf verzette zich tegen het idee dat muziek in staat was om bepaalde noties van waarheid uit te drukken. Na een reeks grootschalige symfonische werken is zijn nieuwe symfonie met slechts 22 minuten een van de kortste en straalt in alle drie de delen rust en bedachtzaamheid uit. Glass legt uit: “Wat kan een muziekstuk uitdrukken over het idee van waarheid? Als we kijken naar een figuur als Peter Jennings, zijn we op een veel beter pad voor de componist als we het hebben over wat waarheid is.”