“De Vijfde is een vervloekt werk. Niemand kan het te pakken krijgen,” zei Gustav Mahler in maart 1905 na een uitvoering van zijn Vijfde Symfonie in Hamburg. Hij had bijna drie jaar aan zijn nieuwe symfonie gewerkt voordat deze op 18 oktober 1904 in première ging: in Keulen, met het Gürzenich Orkest en Gustav Mahler als dirigent. Voor veel van zijn tijdgenoten leek het werk te gedurfd, te radicaal – misschien ook te weinig toegelicht, aangezien programmatische toelichtingen waren toegevoegd aan de zogenaamde “Wunderhorn” Symfonieën nrs. 2 tot 4. Niet alleen het aantal en de positie van de delen leken nieuw, Mahler brak ook nieuwe stilistische wegen met zijn Vijfde. Plotseling veranderde zijn muzikale taal echter en het werk wordt nu beschouwd als het begin van zijn nieuwe creatieve fase, die culmineerde in zijn Negende Symfonie. Het is een van zijn populairste symfonieën. Gary Bertini stichtte en dirigeerde eerst het Rinat Choir – later het Israel Chamber Choir – en daarna het Israel Chamber Ensemble, waarmee hij talloze optredens gaf in Europa en de VS. In de loop der jaren was hij chef-dirigent van de Opera van Frankfurt en het Radio Symfonie Orkest van Keulen, artistiek directeur van de New Israel Opera en muziekdirecteur van de Opera van Rome en het Tokyo Metropolitan Symphony Orchestra.