Wat me aanvankelijk fascineerde aan Geminiani als muzikale persoonlijkheid was zijn neiging tot een onvoorspelbare, asymmetrische en improvisatorische stijl – zowel als componist als als uitvoerder. Terwijl zijn tempo rubato blijkbaar te wild was voor Napolitaanse muzikanten, werden zijn uitvoeringen in Engeland zeer bewonderd om hun elegantie en smaak. Mijn voortdurende fascinatie voor tempo rubato en de kunst van het ‘tussen de regels lezen’ in termen van tempo, flexibiliteit en ritmische variatie heeft ertoe geleid dat ik de muziek van Geminiani vanuit dit perspectief heb benaderd. Daarnaast werden tijdens de opnamesessies veel muzikale aspecten – zoals versieringen, continuo-realisatie en dynamiek – bewust overgelaten aan de spontane beslissingen van de musici. We gebruikten de verschillende kleuren van de verschillende instrumenten waaruit de continuogroep bestaat (klavecimbel, cello, cello piccolo, violone, theorbe) om verschillende texturen voor elk deel te creëren. Bijna zoals in jazz, krijgt elk instrument zijn moment om op de voorgrond te treden en uit het geluid van de groep tevoorschijn te komen.