Het project van Tom Beghin werd geïnspireerd door een historische gebeurtenis: in 1775 probeerde Leopold Mozart tevergeefs om de zes “Münchensonates” (K. 279-284) van zijn zoon gepubliceerd te krijgen door Breitkopf – naar het voorbeeld van de “Sonates met gewijzigde reprises” van Carl Philipp Emmanuel Bach. Het idee hoe deze werken geklonken zouden kunnen hebben met uitgeschreven variaties in de herhalingen vormt de kern van de opname.

Wolfgang Amadeus Mozart leefde in een tijd waarin musici moesten en zouden improviseren – dat is vandaag de dag heel anders. Terwijl Tom Beghin enerzijds heel methodisch te werk ging, begon een creatief proces dat leidde tot steeds meer improvisaties, die uiteindelijk als partituren werden genoteerd. Het resultaat is een “gereconstrueerde” uitgave van de “Zes Sonates met gewijzigde reprises”. Het resultaat combineert historisch besef met een levendige, hedendaagse speelvreugde.