“Muziek zonder herinnering is onmogelijk”, bevestigt pianiste Sophie Pacini, en “Rimembranza” is de titel die ze heeft gekozen voor haar zesde soloalbum. De muziek handelt over hoop en twijfel, pijn en verlossing, bitter verlies en – bovenal – herinnering. Centraal op het album heeft ze twee werken geplaatst die ze sterk verbonden vindt met pijn, vergankelijkheid en de dood: Mozarts Sonate in a klein K. 310 en Schuberts Sonate in a klein D 784. Mozarts moeder overleed in Parijs kort voordat hij zijn sonate schreef. Zijn twaalf variaties op het Franse volksliedje “Ah, vous dirai-je, Maman!” dragen dus al de kiem van de Sonate in a klein in zich. “Ze zijn Mozarts rimembranza, gericht aan zichzelf”, suggereert ze. Met hun klagende titel, die teruggrijpt naar het verleden, openen deze variaties het doek voor Sophie Pacini’s album. Voordat het weer valt, horen we Schuberts twee Impromptus Op. 90: ze klinken als fragmenten uit zijn sonates en “strijken langs onze herinnering als twee bitterzoete herinneringen uit het verleden”, mijmert ze. De laatste akte wordt ingeleid door Schuberts “Ständchen” op een liefdesgedicht van Ludwig Rellstab. Het thema liefde sluit het album eveneens af; uit de film “Cinema Paradiso” horen we het liefdesthema gecomponeerd door de onlangs overleden Ennio Morricone en zijn zoon Andrea – een eerbetoon aan Sophie Pacini’s tweede vaderland, Italië.