Alexander Nikolajevitsj Scriabin (1872-1915) wordt beschouwd als een van de meer ongewone componisten. Lichtjaren verwijderd van zijn Russische tijdgenoten, is zijn oorspronkelijke carrière die van een gloeiende komeet aan het muzikale firmament van zijn tijd, waarvan de vele duizenden lichtjes plotseling doofden op hun hoogtepunt toen hij bezweek aan bloedvergiftiging. Als een sublieme Icarus, in de ban van oneindigheid en het verlangen naar mystieke extase, volgden zijn eerste stappen de erfenis van Fréderik Chopin (1810-1849). Zijn jeugdwerken, die in hun verfijnde lijnen de kiem dragen van zijn grenzeloze creativiteit, vinden in de handen van Clément Lefebvre een expressiviteit en poëtische beweging van zeldzame elegantie.