Drie stukken voor viool en piano werden als afzonderlijke werken geschreven en kunnen als zodanig apart uitgevoerd worden of, wanneer ze samen als suite worden gepresenteerd, in willekeurige volgorde gespeeld worden. William Busch schreef zijn Passacaglia voor viool en altviool in 1939. De partituur heeft de vorm van een vastberaden, viermaatig thema, gevolgd door dertig variaties. Deze mini-variaties hebben zeer verschillende karakters, van beknopt en krachtig tot luchtig en vloeiend. A Memory voor cello en piano werd geschreven voor Elizabeth Poston. Het kwartet voor piano en strijkers is het omvangrijkste van William Buschs kamermuziekwerken. Hoewel de lyrische vermogens van de componist duidelijk tot uiting komen, zijn de vier delen ook uiterst beknopt. De creatieve spanning tussen de ongedwongen expressiviteit van de muziek en de formele strengheid waarmee Buschs krachtige thema’s worden uitgewerkt, zorgt voor een aanzienlijke dramatische impact. De suite voor cello en piano behoort tot Buschs meest veeleisende en veelzijdige instrumentale werken. Elegy voor cello en piano benut de lyrische kwaliteiten van het strijkinstrument en zijn vermogen om rijke, herfstachtige kleuren volledig tot uiting te brengen. Het werk begint met een uitgebreide monoloog voor onbegeleide cello, en de cellist leidt de gehele openingssectie, die slechts een paar korte inbreng van de piano bevat. Op dit album spelen Simon Callaghan (piano) en Ashok Klouda (cello), beide leden van het Piatti Quartet.