Op deze zondagvoormiddag trokken we niet naar de kerk voor een mis, maar naar een hoogmis van prachtige muziek. Het is weer vollen bak in de Hoogstraat 12, geen stoel blijft leeg.
Het format Belcanto en bella musica heeft meer in aanbieding dan enkel klassieke muziek. Gastvrouw Lissa Meyvis stelde samen met haar gast, bariton Hans Peter Janssens, een mooi palet songs samen dat ze met pianobegeleiding van Alex Roosemeyers dan eens met pasteltinten en dan weer met vurige kleuraccenten bij elkaar schilderen. Uit de brede waaier van muziek wordt deze keer op musical gefocust. Hans Peter Janssens is een zanger die zijn sporen verdiende in het genre. Hij stond in het binnenland en nog meer in het buitenland, waaronder West End in Londen – het mekka van de musical- op het podium in glansrollen zoals Valjean in Les Misérables. Lissa Meyvis wil niet in één keurslijf gedrukt worden. Ze voelt zich als een visje in het water in alle soorten van muziek. Ze stelden verschillende medleys samen. Aan bod komen de mooiste, magische en meest ontroerende melodieën uit diverse musicals. Voor de pauze komt het oudere repertoire aan bod. Ze worden begeleid door toetsenman Alex Roosemeyers.
Lissa Meyvis start zoetgevooisd met ‘Play A Simple Melody’ uit de musical komedie ‘There’s Now Business Like Show Business’ uit 1946, getoonzet door Irving Berlin en in 1954 verfilmd, gevolgd door het duet
‘Let’s Call The Whole Thing off’, een lied van George Gershwin op tekst van Ira Gershwin, een nummer geschreven voor de musical ‘Shall We Dance’ uit 1937 met in de hoofdrollen de legendarische Fred Astaire en Ginger Rodgers. Gekissebis rond uitspraalk en taalidioom. Lissa en Hans Peter, twee sprankelende performers, die zich voluit meten aan elkaar. De liederen combineren energie en melodie, twee complementaire elementen, zodat ze elkaar versterken.
Vervolgens een drietal songs uit de musical ‘Kiss me Kate’ gebaseerd op Shakespeares ’The Taming of the Shrew’. Hans Peter Janssens deelt zijn ontgoocheling over het huwelijk in ‘Where is The Life That Late I Led’. Lissa Meyvis belicht de andere zijde van de medaille in ‘I hate man’. Ze doet dat niet rancuneus maar heel subtiel, waardoor het nog gevaarlijker overkomt. Een relatie is geven en nemen. De degens worden niet langer gekruist en deze medley eindigt met het duet ‘Wunderbar’. Enkele seconden later evenwel wordt de peis en vree weer ontwricht en de strijdbijl opgegraven in ‘Anything You Can Do’ uit ‘Annie Get Your Gun’, werk dat Irving Berlin in 1946 componeerde voor Broadway. Er wordt in dit speelse duet met scherp naar elkaar geschoten. Als twee polen van een magneet die elkaar aantrekken en wegduwen. De overtreffende trap is hier de eindzege. Lissa’s stemgaat als een wolkenkrabber de hoogte in! Haar bereik evenaart dat van een coloratuursopraan.
Dan werd gekozen voor één van de parels uit de rijke Hollywood musical historie met een medley uit ‘My Fair Lady’, gebaseerd op het toneelstuk ‘Pygmalion’ (1912) van Bernard Shaw. Het verhaal is romanisch en eenvoudig. Het arme meisje Eliza Doolittle wordt door de elitaire professor Higgins opgepikt en opgeleid tot een aristocratische dame. De wereldpremière van de musical vond plaats in 1956. Julie Andrews speelde Eliza Doolittle, de Britse acteur Lex Harrison nam de rol van professor Higgens voor zijn rekening. In de gelijknamige filmversie uit 1964, die acht Oscars won, was Lex Harrison ook present maar werd Julie Andrews vervangen door Audrey Hepburn. In 1986 bracht het Koninklijk Ballet van Vlaanderen de musical voor het voetlicht met Linda Lepomme en Hans Peter Janssens in de hoofdrollen. In een 4-tal liederen wordt een curve getrokken van begin tot eind. Hij opent met ‘In de straat waar je woont’. Lissa sluit in een zalig Antwerps volkstaaltje aan met ‘Zou dat niet zalig zijn’. Dan weer Hans Peter met het opportunistische ‘Als het effe kan’ . Er wordt afgerond met ‘Het Spaanse graan’. Missie volbracht. Lissa zingt niet alleen, zij is een buitengewoon expressieve en ravissante performer. Weet elk lied naar zich toe tet rekken, zonder overdrijving evenwel. Met hun twee weten ze het publiek te charmeren en enthousiasmeren.
Dan een 3-tal liederen die een link hebben met klassieke muziek. Lissa brengt ‘I feel Pretty’ uit West Side Story uit 1957, muziek Leonard Bernstein, lyrics Stephen Sondheim en transformeert van het ene personage in het andere. Een vrije bewerking van Romeo en Julia. Het verhaal speelt zich af tussen Pools-Amerikaanse en Puerto Ricaanse straatbendes in de Upper West Side van New York. Tony en Maria worden verliefd op elkaar, hoewel ze bij rivaliserende bendes behoren. Een meisje dat verliefd is en zich ook begeerd voelt. Is er een zaliger gevoel? Haar inleving zorgt voor vlinders in de buik. Hans Peter Janssens sluit aan met de ballad ‘Some Enchanted Evening’ uit de musical South Pacafic in 1949 geschreven door Joshua Logan, de muziek is van Richard Rodgers en Oscar Hammerstein. Andrew Lloyd Webber omschrijft het als het beste nummer ooit geschreven voor een muscial. Als zo iemand het zegt zullen we het maar voor waar aannemen. Het warme, sonore stemgeluid van Hans Peter Janssens pakt je als een zacht dekentje in. Als laatste nummer in dit rijtje een duet ‘You’re Just in Love’ uit ‘Call Me Madam’. Première in 1950. Componist Irving Berlin zou voor dit klassiek contrapunt duet zijn inspiratie gezocht hebben bij Bach. Een parij waarin sopraan Lissa Meuvis zich helemaal kan uitleven.
Voor de pauze krijgt het publiek nog een Mary Poppins Medley. Een Disney musical fantasy uit 1964 gebaseerd op een verhaal van Pamela Travis. Het verhaal kwam tot leven met Julie Andrews en Dick Van Dyke in de hoofdrollen. Lissa brengt ‘A Spoonfull Of Sugar’. Hans Peter Janssens ‘It’s A Jolly ‘Oliday’ en ‘Chim Chimeree’. Bijzonder mooi en breekbaar interpreteert Lissa ‘Feed the Birds’ en geëindigd wordt met het no noncense woord en lied ‘Supercalifragilisticexpialidocious’ wat staat voor uitzonderlijk goed. Met deze twee woorden kan ook het erste deel van deze ‘Magical Musical Memories’ omschreven worden.
Na de pauze komt recenter werk aan bod. Hans Peter Janssens opent met het nummer ‘Sunset Boulevard’ uit de gelijknamige musical van Andrew Lloyd Webber uit 1990. Qua dictie en articulatie een aartsmoeilijk nummer, maar het wordt puntgaaf neergezet. Lissa brengt een nummer uit de musical ‘Chaplin’ ‘All Falls Down’ een lied met diepgang. Net zoals de twee volgende liederen uit de musical ‘Tarzan’ waarin Hans Peter Janssens de hoofdrol van apenleider vertolkte. De liefde in al haar facetten wordt hierin bezongen. De mannetjes aap wil geen mensenkind opvoeden. Eerst is er het duet ‘Als de maan bij de sterren’ waarin ze hun liefde bezingen. Maar dan is er de realiteit. Hij gebruikt zijn gezond verstand en wil het kind niet grootbrengen. Hij legt uit waarom in het lied ‘Het moet, het moet’ en verzaakt zo aan zijn partner wanneer de rede spreekt en niet het hart.
We vertoeven nog even in het dierenrijk met het prachtige ‘Memory’ uit de musical Cats van Andrew Lloyd Webber uit 1981. Elaine Page gaf de rol van Grizabella als eerste gestalte in the West End productie. Er zit ook een mooie pianopartij in verweven.
Een musical waar Hans Peter Janssens in uitblonk, eerst als Valjean één van zijn glansrollen, later als Javert, was ‘Les Misébables’ naar het werk van Victor Hugo uit 1862. Zijn maatschappijkritiek werd de auteur destijds niet in dank afgenomen. ‘Stars’ is een van de twee belangrijkste nummers die Javert solo uitvoert. Lissa Meyvis brengt het prachtige ‘On My Own’ van het meisje Eponine. Alweer op haar eigenste subtiele wijze geïnterpreteerd.
Dan een medley uit ‘Phantom Of The Opera’ waarin Hans Peter Janssens de hoofdrol speelde in Antwerpen en Londen.
Lissa start met het prachtige ‘Think Of Me’ . ‘Music Of The Night’ is weer een kolfje naar zijn hand en Lissa eindigt met ‘All I Ask Of You’.
Afgerond wordt met twee liederen uit de musical ‘Love Never Dies’ een musical van Andrew Llloyd Webber als vervolg op ‘The Phantom Of The Opera’ , Tim Rice schreef de liedteksten, en twee uit ‘The Lion King’. ‘Till I Hear You Sing’ is een mooi duet met een aria erin verweven. ‘Love Never Dies’ is een van de mooiste liefdesliederen. De stem van Hans Peter Janssens is bij wijlen streelzacht als velours maar hij schakelt ook moeiteloos over naar kopstem. Sopraan en bariton, twee stemmen die elkaar perfect aanvullen met zang die je hele lijf doorzindert.
Als uitsmijter twee liedjes uit de musical ‘The Lion King’, gebaseerd op de tekenfilm van Disney uit 1994 met muziek van Elton John, Tim Rice en anderen. Eclectische muziek met invloeden uit de klassieke muziek, pop, rock, gospel en andere genres. Lissa en Hans Peter brengen ‘Can You Feel the Music Tonight’ en als klapstuk ‘Hakuna Matata’. Het is een uitdrukking uit het Swahili en betekent: maak je geen zorgen de rest van je leven. De fantastische pianobegeleidng van Alex Roosemeyers maakte het plaatje compleet. De twee solisten zoeken niet naar pathos en excessieve bombarie, maar weven een uitgebalanceerd klanktapijt en hen toch toelaat de verschillende verhalen op een genuanceerde manier en charismatisch te communiceren. Onze mentale stemming en gelukshormonen: serotonine, dopamine en oxytonine werden in elk geval stevig opgeladen, net zoals bij de rest van het publiek. Cultuur, een gouden randje om een donkere wereld. Wij stapten weer in een opperbeste stemming buiten.
