Master in de klassieke zang magna cum lauda, Lissa Meyvis, zingt in operazalen van Berlijn, Syros, Amsterdam en Antwerpen. Opera is sowieso haar grote liefde. Staat ze graag op het podium van grote operahuizen, daarnaast heeft ze ook haar hart verpand aan de intimistische setting van het theatercafé van het Fakkeltheater. Het is als een huisconcert. Het begon als een folieke. Maar er was vraag naar méér van dat. Inmiddels is er en loyaal publiek van fijnproevers.
Zondag startte de zesde jaargang van ‘BelLISSAma’. Een zondags aperitief concert in het theatercafé van het Fakkeltheater. Lissa Meyvis is de zingende gastvrouw, trouwe begeleider is klassiek pianist Lester van Loock en verder omringen ze zich met zowel bekend als jeugdig talent van oktober tot mei, telkens op de tweede zondag van de maand. Elk jaar winnen ze aan artistieke rijpheid. Het volle theatercafé luistert weer ademloos naar een set van een 16-tal liederen.
Deze editie is voor een derde maal sopraan An De Ridder te gast. Zij ontwikkelde zich tot Jugendlich-dramatische sopraan, een volle lyrische stem die tot dramatische hoogtepunten kan gebracht worden. Beide dames kozen voor aria’s van operadames met een tragisch lot. Elke aria heeft iets bijzonder te bieden. Begonnen wordt met een duet:
Via resti servita uit ‘Le nozze de Figaro’ van Wolfgang Amadeus Mozart
Gecomponeerd in 1785 toen Mozart op het hoogtepunt van zijn kunnen was, gebaseerd op het blijspel van de Fransman Beaumarchais. De twee sopranen steken elkaar naar de kroon in een pittige rivaliteit.
Divinités du Styx uit ‘Alceste van Christoph Willibald von Gluck
Von Gluck greep terug naar de Griekse tragedie. Deze opera is gebaseerd op het toneelstuk ‘Alceste’ van Euripides. Het orakel van Apollo vertelt koning Admentus van Thessalië dat hij zal sterven, tenzij er iemand is om dat in zijn plaats te doen. Zijn altruïstische vrouw Alceste biedt zich aan. Grote operazangeressen Montserret Caballé en Maria Callas schitterden in deze rol. An De Ridder moet er niet voor onderdoen. Ze weet direct in de huid te kruipen van een vrouw met doodsangst. De gestroomlijnde zangpartij van hoog naar laag imponeert. Huivering- én indrukwekkend.
Una donna a quindici anni uit ‘Cosi fan tutte’ van Wolfgang Amadeaus Mozart
Deze aria, iets minder dramatisch dan de overige, is een kollfje naar de hand van Lissa Meyvis. Haar personage geeft wat tips, hoe vrouwen met hun gebaren, lachen en tranen mannen aan het lijntje kunnen houden. De ondeugendheid spat er af! De frisheid en charme van Lissa Meyvis is onweerstaanbaar en tovert een glimlach op ieders gelaat.
Sull aria (duet) uit ‘Le nozze die Figaro’ van Wolfgang Amadeus Mozart
In deze opera steekt Mozart de draak met het gevestigde klassenstelsel van zijn tijd. De graaf meent zijn feodaal recht te mogen opeisen en het bruidje te ontmaagden! Om het schaamteloze gedrag van de graaf te ontmaskeren en hun huwelijk te te redden zetten Suzanne en Figaro een val op. Ze krijgen de hulp van de gravin. Suzanne en de gravin stellen een amoureuze brief op om de graaf te ontmaskeren. Lisssa Meyvis en An De Ridder in een heerlijk rollenspel.
Klavierstücke Op. 119 No. 1 Intermezzo in B van Johannes Brahms
Dit werk ademt één en al melancholie. Het zou het laatste werk zijn dat Brahms componeerde. Zijn leven lang onderhield hij een goede connectie met Clara Schumann. Hij was verliefd op haar, maar of dat wederzijds was, blijft de vraag. Lester Van Loock weet elke noot gevoelswaarde te geven. Ook de stilte tussen de noten trilt mee. Een vertolking vol raffinement, persoonlijkheid en karakter. Het publiek moest na het einde even weer op adem komen, bleef stil, dermate onder de indruk van de sfeerschepping, om dan los te barsten in een daverend applaus.
Drei Lieder der Ophelia Richard Strauss
Richard Srauss componeerde dit werk op het einde van W.O.I. Misschien inspirerde de gruwel hem om de verscheurdheid van Ophelia te verklanken. Ophelia is dermate verdrietig, lijdt onder een gehavende gemoedstoedstand. Lissa Meyvis zet de dualiteit van het brave naïeve meisje met flarden van waanzin indringend neer. Haar zang en inleving grijpt naar de keel. Muziek me een fysieke impact.
Einsam in trüben Tagen uit ‘Lohengrin’ van Richard Wagner
Het fragment uit deze opera speelt zich af in het middeleeuwse Antwerpen. Het publiek krijgt zelfs een beetje muzikale scholing. Pianist Lester Van Loock speelt de transitie van de realteit naar de droom voor wanneer Lohengrin met zijn zwaan de Schelde komt opgevaren. An De Ridder geeft op imponerende wijze gestalte aan Elsa die beschuldigd wordt van de moord op haar broer Gottfried om zo de adellijke titel voor zichzelf te bemachtigen. De vocale krullen bedwingt ze met brio.
Na de pauze opent Lester van Loock met een parelende solo waar de vonken van afspringen, een compositie van Rachmaninov.
Vervolgens een aria uit Un ballo in maschera van Guiseppe Verdi. Een moeder smeekt om nog één keer haar zoon aan haar hart te kunnen drukken. Alweer stemakrobatiek van de bovenste plank van An De Ridder.
Lissa Meyvis vertedert het publiek met haar schalkse vertolking van O mio babbino caro uit ‘Gianni Schicchi’ van Giacomo Puccini. Een dochter die het gemoed van haar bespeelt. Ondeugd en chantage gaan hier hand in hand. Ofwel gaat vader overstag of ze gooit zich van de Ponte Vecchio!
Dan weer een duet Belle Nuit uit ‘Les contes d’Hoffmann’ van Jacques Offenbach. De twee verschillende stemtimbres van de sopranen in een meerstemmig vlechtwerk.
Lester Van Loock speelt een van zijn lievelingsstukken Klavierstücke Op.118 No.2 Intermezzo in A van Johannes Brahms. Ingehouden, teder en toch smachtend. Wat kan die man de noten gevoelsmatig invullen. Een interpretatie die je omarmt. Het voelt aan als een warme knuffel.
Als afsluiter zingt An De Ridder de bekendste aria uit ‘Madame Butterfly’ van Giacomo Puccini Un bel di vendremo. Het is het einde van de opera. Haar Amerikaanse lover komt terug, evenwel niet om haar na al die jaren van wachten op te halen en mee te nemen naar Amerika. Hij komt met zijn Amerikaanse bruid en wil zijn zoontje meenemen. Euforie maakt plaats voor verscheurdheid.
Deze twee uur BelLISSAma omshrijven: briljant, krachtig en/of delicaat. De vertolking van Lissa Meyvis, An De Ridder en Lester Van Loock is indrukwekkend en expressief.
