Woensdag 14uur. Afspraak in de thuisbasis van Ballet Vlaanderen, op ’t Eilandje, voor de opvoering van Choreolab, waarin de dansers worden uitgedaagd om zichzelf verder te ontwikkelen als choreograaf en hun werk in een toonmoment aan het publiek wordt voorgesteld. Ze krijgen carte blanche om hun ding te doen: dans, belichting, kostuums, decor.
De zaal is voor ruim de helft gevuld met een jeugdig publiek, leerlingen van de balletschool Prins Dries. Jonge mensen, kinderen, die hun hart verpand hebben aan de dans. In hun educatieve proces wordt de gelegenheid gecreëerd om even te komen proeven van the real stuff. Een bijzonder aandachtige en dankbare audience.
Omdat Ballet Vlaanderen zijn 50-jarig bestaan viert en artistiek directeur Sidi Larbi Cherkaoui reeds vijf jaar de koers bepaalt, staat dit seizoen in het teken van ‘FEEST’. Als een cameleon heeft Ballet Vlaanderen zich aangepast aan de tijdsgeest en is inmiddels uitgegroeid tot een van de toonaangevende culturele exportproducten van ons land.
In deze editie van Choreolab zit een halve eeuw dansgeschiedenis gecomprimeerd in 8 sterk uiteenlopende choreografieën qua stijl en iconische beelden. Getuigend van de evolutie en kracht van het medium. Niet alleen qua danstalent scoort Ballet Vlaanderen, er zit ook sterk choreografisch talent in de rangen. Ze doen alle stijlen en genres recht aan en maken nieuwe stukken voor collega-dansers en zelfs voor de aanstormende talenten van Junior Ballet Antwerp of de Koninklijke Balletschool Antwerpen.
‘The Vital Escape Up’, dansfilm van Nicola Wills
De voorstelling opent met een projectie op groot doek, een werk van de Australische half-soliste Nicola Wills, die sinds 2013 deel uitmaakt van de compagnie. Ze liet zich inspireren door het nummer ‘Harbour’ van SOHN.
Ze wil laten zien dat je als kunstenaar uit je comfortzone moet durven komen om te slagen en je ontvankelijk en kwetsbaar opstellen. Opzet gedeeltelijk geslaagd. Mij komt het meer over als een korte filmische trip en een ode aan Antwerpen waarbij dansant enkele prachtige en indrukwekkende locaties in beeld worden gebracht. Terwijl een verhaal vertellend dat zowel universeel als lokaal is. Een mooi totaalplaatje en een knap gefilmde opener.
‘La Fête ‘, choreografie Nini de Vet
Nini de Vet maakt al 11 jaar deel uit van de compagnie en voert het publiek mee in de tijd. Via de romantische tutu’s en de muziek wordt de klassieke ballettraditie in beeld gebracht met de gestandaardiseerde dansbewegingen vol precisie en elegantie. Ze bespeelt alle mogelijke combinaties: drie koppels als ensemble, een duet, een solo voor een mannelijke danser, twee mannen en een vrouw, twee vrouwen. Voor ‘La Fête’ haalde ze haar inspiratie uit de befaamde muziek van Yann Tiersen.
‘Cake or Death’, choreografie Nancy Osbaldeston
Principal Nancy Osbaldeston is aan haar zesde seizoen bezig bij Ballet Vlaanderen en haar vierde als choreograaf voor Choreolab. Haar pittige choreografie werd gretig opgezogen door de dansers van Junior Ballet Antwerp o.l.v. voormalig principal Alain Honorez in samenwerking met de Balletschool. Nancy Osbaldeston exploreert volop haar verbeelding en maakt er een verfrissend spektakel van. Thema: een portie positieve en gezonde liefde voor jezelf. Het wordt niet zwaarwichtig uitgespit, eerder prettig gestoord. Een mix van levenslust en strijdbaarheid. Een veelkleurig uitgedoste bende reikt begerig in slow motion naar een voorwerp, centraal midden op de voorscene. Iemand kan het kleinood bemachtigen. De groep zwermt uit elkaar. Bevriest in een tableau vivant. Deint vervolgens weer verder uit elkaar. Een personage in het zwart met knalrode kousen en een zware aktentas maakt zich los uit de groep. Zijn capriolen doen denken aan Charlie Chaplin en de stomme film. Haar choreografie zit vol spitsvondige bewegingen en effecten. Dan ligt het accent op de handen, vervolgens op de voeten. Zo bont de kleuren, zo divers is de muziek: gaande van Frédéric Chopin, Johan Strauss, stem en piano Nancy Osbaldeston en meer. Elke danser krijgt zijn moment de gloire. Osbaldeston beschikt over een schalkse inventiviteit, gracieus, sprankelend en verfrissend. De dansers ontroeren door hun speel-en dansvreugde.
‘Slaves of the Rhythm’ Chaquito Van Hoeve
Als een slaaf van het ritme geeft choreograaf Chaquito van Hoeve zich over aan de muziek. Hij staat zelf mee op de Bühne. Als het doek open gaat zitten de dansers geknield en voorovergebogen. Stilaan richten ze hun tors op. Ze bespelen geen luchtgitaar, wel de luchttrom: links, rechts. Het ritme wordt gestaag opgevoerd. De muziek van Steve Reich ‘Drumming Part IV, uitgevoerd door de Colin Currie Group is de stuwende kracht om dansend het leven te vieren. Zoals jonge mensen naar festivals gaan om zich te verliezen in muziek wordt hier ook naar een piek gewerkt. Deze choreografie eindigt uitbundig op de vloer van een discotheek onder dynamiserend stroboscopisch licht.
‘Four Seasons’ Drew Jacoby
Na de pauze weer een versmelten van film en dans. Een gezamenlijk werk van Drew Jacoby, Sidi Larbi Cherkaoui en cineast Rahi Rezvabi, geboren en getogen in Teheran. De herfst kleurt bruin, de winter wit, de zomer rood. Visueel knap om zien. Een kort en krachtig statement.
‘Mad Scene’ Drew Jacoby
Sinds 2015 is Drew Jacoby, na een carrière bij NDT1, principal bij Ballet Vlaanderen. Ze vond inspiratie in de wereld van de opera en maakte een choreografie op een aria uit Donizetti’s Lucia di Lammermoor. Ze speelt met de waanzinscène. Haar operateske aanpak heeft veel weg van een burleske en begint met een knappe een veelzijdige mannelijke solo. Deze choreografie vraagt veel van de dansers, omzeggens elke variatie in de stem van de sopraan krijgt een dansante invulling. Het geheel is een knipogende pastiche. Verrassend.
‘In situ’ Juliet Burnett
Juliet Burnett is een van Australiës meest befaamde dansers. Sinds 2016 danst ze voor Ballet Vlaanderen. Ze maakte deze solo voor de jonge Victor Polster, de jonge ster uit de prijzen winnende Belgische film ‘Girl’. Deze choreografie is één grote bespiegeling, zowel letterlijk als figuurlijk. Polster draagt een reflecterend zilverkleurig pak en overal staan spiegels opgesteld. Choreograaf en danser bewegen zich in het grensgebied tussen het persoonlijke, uitwendige, het format en de sociale context. Twee culturen bevragen elkaar. Burnett weeft observaties en herinneringen door elkaar maar slaagt er niet in ze aan de leiband van een verhaal te laten lopen. Bij momenten wat onbeholpen, langdradig en verhakkeld. Het mist dynamiek. Polster is een mooie fysieke verschijning. Laat die jongen aub dansen in plaats van zich te verliezen in innerlijke bespiegelingen!
‘Planetarium’ Viktor Banka
Viktor Banka is niet aan zijn proefstuk toe. Met zijn choreografie ‘Sans Titre’ won hij in 2006 de eerste prijs bij de International Choreographer Competition Bytom. Hij werkt regelmatig als choreograaf voor het Poolse National Ballet. Met ‘Planetarium’ mikt hij hoog. Kunst deelt met wetenschappen de verantwoordelijkheid én de kracht om ons met nieuwe perspectieven te confronteren. Met gesloten doek wordt het publiek eerst aan boord van een vliegtuig/raket verwelkomd. De stewardess doorloopt alle veiligheidsvoorschriften. Bij het oorverdovend geraas van de motoren opent het doek. Je komt als publiek terecht in een verontrustende metafysische fabel. Viktor Branka is de kritische gids. Op het fonddoek wordt de oneindigheid van het planetarium geprojecteerd. De tinten grijs en zwart overheersen. Er wordt veel gesproken waarbij dit doet denken aan de voorstellingen van W. Forsyth. Het menselijk weten, of beter het gebrek eraan, het niet willen zien wat misloopt in het milieu en de consequenties ervan worden aangesneden. Kracht, muzikaliteit (Johann Johannson) en actualiteit wordt op een knappe dansante manier in beeld gebracht. Hij werkt heel zorgvuldig naar een climax. Op het eind ontbinden de dansers al hun duivels en energie. Door het stroboscopisch effect schiet de beeldspraak ‘dansen op de vulkaan’ mij te binnen.
Alle choreografieën bij elkaar laten een sterke indruk na en zijn een mooie hulde aan de rijke geschiedenis van 50 jaar Ballet Vlaanderen.
- WAT: CHOREOLAB#14
- WIE: Ballet Vlaanderen
- WAAR & WANNEER: 19 december 2020, ‘t Eilandje
- FOTO’S: © Ballet Vlaanderen
