Na de Peruviaanse tenor Juan Diego Florez was dit keer de Roemeense sopraan Angela Gheorghiu uitgenodigd om in de Koningin Elisabethzaal het concertseizoen van het Antwerp Symphony Orchestra feestelijk in te zingen. En ze kwam niet alleen.
Gheorghiu bracht een collega landgenoot mee: de tenor Teodor Ilincai die niet alleen enkele duetten met haar vertolkte maar ook solistisch optrad. Zo kon er een avondvullend programma gepresenteerd worden zonder dat de diva zich te veel moest vermoeien! Natuurlijk waren er ook enkele louter orkestrale nummers voor het Antwerp Symphony Orchestra onder leiding van de Roemeense dirigent Ciprian Teodorascu.
Zij zetten het concert in met de wals uit Faust van Gounod, Bizet kwam aan bod met de Aragonaise uit de Carmen-suite, Peter Tsjaikovski met de Polonaise uit Jevgeni Onegin en uit Cavalleria Rusticana van Mascagni hoorden we het Intermezzo. Vier populaire nummers met zwier, glans en passie vertolkt. Alle andere opera-fragmenten kwamen uit Italiaanse opera’s van Cilea, Leoncavallo, Puccini, Giordano en Catalani, met uitzondering van Bizets Carmen en tot slot was er nog het nummer Muzica van George Grigoriu (niet toegelicht in het programmaboekje).
Angela Gheorghiu zette haar optreden in met de aria Io son l’umile ancella uit Adriana Lecouvreur, een opera die ze nog geregeld op de planken vertolkt en waarin ze gestalte geeft aan de grote Franse tragédienne, een rol die haar als het ware op het lijf geschreven is. Er volgde nog een duet uit dezelfde opera waarin Teodor Ilincai haar passionele minnaar stem gaf. Zij zongen later ook nog het slotduet uit Andrea Chénier van Giordano, een opera die, zover ik weet, Gheorghiu tot hiertoe nog nooit op het toneel vertolkte. Dat verklaart waarschijnlijk dat ze voor dit fragment nog een partituur nodig had.
Achtereenvolgens gehuld in een wijde zwarte en rode jurk, de haren eerst opgestoken, dan los op de schouders, betrad en verliet Angela Gheorghiu het toneel met voorzichtige kleine stapjes om dan haar publiek met brede armbewegingen te groeten en haar stem de zaal in te sturen in een aangepast repertoire. Die stem heeft in de loop der jaren wel wat aan kleur en substantie verloren, vooral in het midden- en lagere register maar de topnoten worden nog altijd trefzeker geprojecteerd en Angela Gheorghiu kan interpreteren. Dat bewees ze onder meer in de gevoelvol en mooi genuanceerde In quelle trine morbide uit Puccini’s Manon Lescaut. Die aria werd voorafgegaan door Carmens L’amour est un oiseau rebelle, een enigszins onverwachte maar redelijke veilige keuze. Uit Madama Butterfly een opera die Angela Gheorghiu op cd vastlegde maar nooit op het toneel wou zingen, hoorden we een expressieve Un bel di vedremo en uit Catalani’s weinig gespeelde opera La Wally vertolkte ze het bekende Ebben? Ne andro lontano. Tussendoor zong Teodor Ilincai, een zanger die ook reeds in de Munt te horen was, aria’s uit Leoncavallo’s Pagliacci, Puccini’s Tosca en Turandot en Giordano’s Andrea Chénier met een stevige maar weinig soepele tenor die meer dan eens onder druk gezet werd.
Groot succes voor iedereen van een afgeladen zaal, bloemen, veel armgezwaai en enkele bisnummers. Het volgende openingsgala is voor 19 september 2019 gepland met….? De naam wordt later bekend gemaakt.
- WAT: opening concertseizoen Antwerp Symphony Orchestra
- WIE: Angela Gheorghiu (sopraan) en Teodor Ilincai (tenor) Antwerp Symphony Orchestra olv dirigent Ciprian Teodorascu
- WAAR & WANNEER: Kon. Elisabethzaal, Antwerpen 22 september 2018
- FOTO’S: © Petrica-Tanase, © Marius Baragan, © Antwerp Symphony Orchestra
