Act II & III or the Unexpected Return of Heaven and Earth

ookinteressant

Emanuel Gat is een graag geziene gast in deSingel en terecht. Met zijn choreografie ‘Act II & III or the Unexpected Return of Heaven and Earth’, een onwezenlijk mooie en intrigerende voorstelling, stond hij drie dagen op rij op het podium van het internationaal kunstencentrum. Een monumentale en zinderende voorstelling: muziek, dans en belichting vormen een sluitend, coherent geheel.

Mise en scène

Het publiek krijgt een donkere scène te zien waar een grote ijzeren cirkel boven hangt met langs Côte cour vier hoge rechthoekige ramen.

Als soundscape werkte choreograaf Emanuel Gat met de twee laatste bedrijven van Puccini’s Tosca, dramatische getormenteerde scènes. Hij koos voor een opname uit 1965 met diva Maria Callas in een van haar glansrollen, verder de stemmen van Carlo Bergonzi (Carvadossi) en Tito Gobbi (Sciarpa). Een choreografie die niet probeert te illustreren wat er dramaturgisch gebeurt. Het ritme van de muziek is de bron van beweging, niet de inhoud. De danstaal is abstract en toch ook weer niet.

Emanuel Gat verknipte de tweede akte in elf delen zodat zijn elf dansers telkens een unieke solo kunnen uitvoeren. Op de tijdloze golven van de vocaal/instrumentale muziek krijgen ze de vrijheid om hun individuele dansstaal uit te voeren. In een diffuse belichting treden de dansers één voor één naakt op het podium. Het is echter nooit shockerend. Door de zijdelingse lichtinval krijg je scherp afgetekende silhouetten en een mooie belijning van de pezige lijven. In de donkere ruimte lijken de lichamen gearceerd, worden door de beweging lichte en donkere oppervlakken gecreëerd. De licht-donkercontrasten roepen beelden op van Caravaggio. De bewegingstaal is vloeibaar en flexibel in een Multi dimensionaliteit. Er is veel grondwerk te zien, soms bevroren poses. In andere bewegingen schuilt iets dierlijks. Muziek is een moeilijk te verklaren kracht die uitvoerders en publiek meevoeren in een hypnotiserend universum. De solo’s van mannen en vrouwen rijgen zich als en snoer aan elkaar in steeds wisselende waaiers van klanken, vormen en technisch raffinement.

Opsplitsing

Kwamen de solisten uit de donkerte tevoorschijn en verdwenen er weer in, de laatste solist gaat van de scène in een warme lichtstraal. Dit opent een nieuw perspectief. Al de aparte stukjes worden in deel twee samengeklit. Het pure en authentieke van de solo’s wordt getransponeerd naar ensemblewerk in verschillende fascinerende configuraties. Een voor een komen de dansers, deze keer gekleed, op de scéne. De mannen in een donkere broek en blote torso, de vrouwen in een soepel vallende blauwe jurk. Ze floepen op de scène als uitgedreven uit de moederschoot, de vulva.

De choreografie ontrolt zich in een harmonieus samenspel in een veelheid aan expressies, de kleinste details doen ertoe. Naast individualiteit is het ook een feest van samenhorigheid. De klemtoon verlegt zich van solo’s naar ensemblewerk, trio’s en duetten met een bijzonder mooi, traag uitgesponnen en teder duet tussen twee mannen.

Op een gegeven moment valt de actie stil. De dansers gaan zitten of chillen rechtstaand met elkaar. Een bijzonder knap lichtontwerp: goudkleurig en intens bij warme scènes en wit, kil en koud als de sfeer verhard kondigt een nieuwe fase aan. De harmonie moet plaats maken voor een versplinterde samenleving. Er wordt een aardig robbertje gevochten. Eerst speels, maar dan wordt het grimmiger. Een bitse strijd volgt. De protagonisten sleuren elkaar over de scène. In een zowel muzikaal als beeldend impressionant slotakkoord eindigt de voorstelling.

‘Act II & III or the Unexpected Return of Heaven and Earth’, een fascinerende adembenemende performance op de dramatische, pulserende muziek van Puccini. De creatieve kracht van Emanuel Gat imponeert.