Op 20 maart bracht Olivier Fortin samen met Ensemble Masques en een uitgelezen solistencast een meeslepende uitvoering van Georg Friedrich Händels Acis and Galatea in de Namur Concert Hall. De toch wel ruime zaal was zo goed als vol, en het publiek beloonde de musici na afloop met een minutenlang luid applaus – een terechte erkenning van een avond vol verfijnde muzikale pracht.
Händel schreef Acis and Galatea in 1718 toen hij in dienst was van de hertog van Chandos in Engeland. Hij noemde het ooit zelf een “kleine opera“, maar het werk wordt doorgaans als een pastorale opera beschouwd, gekenmerkt door de idyllische sfeer en de mythologische thematiek. Het libretto, gebaseerd op Ovidius’ Metamorphosen, vertelt het tragische verhaal van de herder Acis en de zeenimf Galatea, wier liefde ruw wordt verstoord door de jaloerse cycloop Polyphemus. De eerste akte straalt een dromerige pastorale schoonheid uit, terwijl de dramatische spanning in de tweede akte oplaait, culminerend in de dood van Acis en zijn uiteindelijke transformatie tot een eeuwig stromende rivier. Dit contrast tussen beide akten werd in deze uitvoering bijzonder goed belicht.
De vocale solisten blonken uit in expressie en muzikaliteit. Rachel Redmond wist met haar stralende sopraan en subtiele frasering een meeslepende en gevoelige Galatea neer te zetten. Hugo Hymas en Philippe Gagné als Acis en Damon vertolkten hun partijen met lyrische elegantie, terwijl Marie Pouchelon met haar warme mezzo extra kleur aan het geheel gaf. Tomas Kral wist als Polyphemus de show te stelen met een uiterst expressieve vertolking, waarin zijn robuuste basstem de dreiging en het tragische karakter van de jaloerse reus indrukwekkend tot uiting bracht. Het Ensemble Masques, met een prachtige bezetting van hobo’s, fluiten, strijkers en basso continuo, bracht Händels muziek tot leven met een stilistische precisie die zowel de dansante lichtheid als de dramatische intensiteit van de partituur recht deed.
Een kleine kanttekening was dat de balans tussen zang en instrumenten niet altijd optimaal was, vooral bij sommige solopartijen, waardoor bepaalde vocale lijnen af en toe wat naar de achtergrond verdwenen. Dit deed echter weinig af aan de totale impact van de uitvoering, die in zijn geheel van een uitzonderlijk hoog niveau was.
Acis and Galatea was tijdens Händels leven een van zijn meest uitgevoerde werken, met maar liefst 70 opvoeringen, waaronder in Dublin in 1742 – de laatste keer dat Händel het zelf dirigeerde. Die populariteit is niet verwonderlijk: de combinatie van melodische schoonheid, levendige instrumentatie en een dramatisch sterk opgebouwd verhaal maakt het tot een tijdloos meesterwerk. De uitvoering in Namur onder leiding van Olivier Fortin bewees dit nogmaals op overtuigende wijze en zal ongetwijfeld nog lang in het geheugen van het publiek gegrift blijven.
