In de “hoogtijdagen” van de platenindustrie, in de jaren 1970, wedijverden platenmaatschappijen om de klassieke canon op te nemen. Als baanbrekend label liep CRD natuurlijk voorop in deze trend en had het voorrecht om samen te werken met onder andere pianist Paul Crossley aan de complete pianowerken van Gabriel Fauré en Maurice Ravel. Vandaag de dag worden er nog steeds verborgen schatten van klassieke muziek ontdekt en worden we aangemoedigd om genregrenzen te heroverwegen door lang genegeerde stemmen weer op het podium te brengen.

Tegelijkertijd is er nog een andere belangrijke onderneming: het zorgvuldig samenstellen van de werken van een componist. Dit is de focus van deze publicatie. De pianowerken van Frederic Mompou zijn goed gedocumenteerd, niet in het minst door de maestro zelf in zijn eigen opnames gemaakt in Barcelona in 1974. Dus waarom dit repertoire 50 jaar later opnieuw opnemen? Naar onze mening is het een passende keuze nu we ons 50-jarig jubileum vieren als label dat het klassieke repertoire promoot door middel van uitvoeringen door artiesten van wereldklasse. Maar er moet meer aan de hand zijn. Muziek is tegenwoordig zo toegankelijk en het verlangen naar viraliteit zo groot dat we vergeten lijken te zijn hoe belangrijk een persoonlijke en intieme prestatie voor de maker kan zijn. Paul Crossley moedigt ons aan om, net als Mompou vanaf het begin, naar de stilte te luisteren en diep in de schaduw te kijken. In een wereld waarin onze aandacht constant op veel dingen tegelijk is gericht, zijn albums als deze misschien wel meer gevraagd dan ooit. (Emma Pauncefort & Tom Pauncefort, directeuren van CRD)