Junior Ballet Antwerp pakte dit weekend uit met een remake van het klassiek balletspektakel Cinderella. Muziek: Sergei Prokofiev. Productie die in 2023 in première ging en speciaal geconcipieerd werd voor de prachtige ruimte van de Handelsbeurs in Antwerpen. Met 3D-mapping werden verbluffende resultaten geboekt in een beeldrijke sfeerschepping. Alain Honorez en Altea Nuñez hadden het libretto stevig onder handen genomen om het in een kader te tillen dat minder conflicteert met de hedendaagse normen. In de storytelling voegden zij een dimensie toe. Een sprookje met rauwe randjes. Het werd een prachtig visueel spektakel, een filmische ervaring. De live begeleiding door de Belgische Kamerfilharmonie Casco Phil zorgde voor een vibrerende energie. Het was mooi, maar nu je kunt vergelijken blijkt dat het geheel wat verloren ging in de immense ruimte. Op een scène ligt de focus op de dans, de mimiek, de acteerprestaties. Een wereld van verschil.

Heel de ploeg die destijds meewerkte aan Cinderella dokterde een aangepaste versie uit voor het podium, zodat ermee op tournee gegaan kan worden. Tibaut Coppens (Cin&Art) wilde met de projectie vergelijkbare effecten bereiken als in de Beurs, maar nu met behulp van 2D-mapping (tweedimensionaal) in plaats van met de originele 3D. De beelden van de zuilengalerij worden op een gaasdoek geprojecteerd om zo de gewenste diepte te creëren. Het gaasdoek heeft een zekere transparantie waardoor de decorelementen zichtbaar worden achter het doek wanneer ze uitgelicht worden. Zo hebben de dansers extra ruimte achter het doek om bij het spel betrokken te blijven en de grandeur van de choreografie tot zijn recht te laten komen.

Een choreografie uitwerken voor een avondvullend spektakel van 150 minuten vraagt tonnen verbeelding en werk. Ondertussen mocht de ‘junior company’ twee nieuwe generaties dansers verwelkomen. Deze jonge dansers uit alle uithoeken van de wereld (Italië, Frankrijk, Engeland, Mexico, Australië, Zuid-Afrika, Canada, Japan, Spanje, Zuid-Korea, Bulgarije, Nieuw Zeeland) vormen een bijzonder talentrijke, hechte en sterke groep. Een ensemble bulkend van talent. De nadruk in het JBA-programma ligt erin hun sterkte uit te spelen en verzilveren.

Deze Cinderella is een en ode aan het klassiek ballet met veel pointewerk, prachtige sprongen en lifts. Van gratie tot bravoure, het hele palet wordt bespeeld. Niet alleen techniek krijg je te zien maar ook inleving. In zijn inleiding vertelde Alain Honorez dat de jonge dansers voor het eerst in contact kwamen met dramaturgie en het uitdiepen van een personage. Ze doen dat met zwier, naturel en panache.

De twee zusjes zijn een stel doldrieste ongeremde meiden, ze stellen zich schaamteloos aan, aanstekelijk grappig. Ze demonstreren de hang naar zelfbedrog: ze zijn de beste, de mooiste, meest sexy, maar struikelen constant over hun eigen ego. Geen nummertje dat ze afhaspelen. Nee, ze hebben er zichtbaar plezier in. Met mimische subtiliteit en welgetimede humor, net zoals de moeder. Hun opdringerigheid in de scènes met de prins zijn burlesk. De stiefmoeder (Altea Nuñez), wil zelfs concurreren met haar eigen dochters, maar moet constateren dat ze ouder wordt, vergane glorie. Een negatief en positief spoor wordt uitgewerkt. Ze ontvouwen zich parallel. Een spagaat van jewelste. Goede comedians zijn schaarser dan goede karakterspelers. Het is hier niet alleen acteren maar ook dansen. Een dubbele opdracht. Er is gevoel voor ritme nodig, pauzes inbouwen om naar een climax te werken, understatements, associaties, groteske paradoxen, crazy outfits  én glijden op de vibes van het publiek. Dit trio doet dat overtuigend. Als tegengewicht is er de serene Cinderella, een en al gevoeligheid en discretie. Maar het jonge meisje heeft een pittig en veerkrachtig karakter en ze blijkt bestand tegen de pesterijen van haar stiefzussen. In dit verhaal geen toverfee, het is de geest van haar overleden moeder die over haar waakt. Heel mooi is de scène met de geesten in een warreling van ragfijne stoffen.

Er is een mooie wisselwerking met solo’s en aandacht voor het collectief. Alle registers worden opengetrokken. Losse eindjes worden aan elkaar geknoopt. Moeder en dochters  koketteren met de grootste emoties. Zijn evenwel geen ongeleide projectielen. Alles is tot in de puntjes georkestreerd met kwikzilveren spel. Hun spel is over the top, maar heerlijk ontspannend. Heel grappig is ook het loos alarm wanneer de prins verwacht wordt. De choreografen nemen de tijd om een spanningsboog op te bouwen. De ensemble scènes getuigen van een dynamische kwaliteit. Geen fouten, slordigheden of weggevertjes. De perfectie wordt benaderd.

Er is het speelse spel tussen Cinderella en de prins. Ze laat zich niet meteen in zijn netten vangen en ontglipt hem meermaals in een vederlicht spel van aantrekken en afstoten. Haar gebaren tonen de gestyleerde precisie van een klassieke danseres en een natuurlijke, moeiteloze gratie, sensualiteit en charisma. Zij is de koningin van het bal, maar de klok tikt twaalf slagen en ze moet vluchten.

Op het einde ontspint zich een prachtige en tedere pas-de-deux tussen beide Twee lichamen die uiteindelijk versmelten in een tedere kus.

De voorstelling is een marathon. De dansers moeten zich van het ene personage in het andere inleven met tal van kostuumwissels. Alle hindernissen worden met bravoure genomen zonder op hun adem te trappen. TOP! De compagnie kon zich koesteren in een minutenlange staande ovatie.

Ook JBA heeft behoefte aan aangepaste strategieën, zodat het programma dat toespitst op podiumervaring, optimaal kan inspelen op dit gegeven. Daarom opportuniteiten creëren. Een veerkrachtige organisatie stimuleert aanpassing en innovatie. Talent en kapitaal moeten beschikbaar zijn voor de beste ideeën en klaarstaan om niet alleen hun producten en business plan te wijzigen, maar ook hun doelstellingen en aspiraties. Met deze aangepaste en herwerkte productie reizen ze binnenkort het land af.

De missie van elke kunstenaar is mensen verbinden. Wat mij betreft zal de waarde van een voorstelling altijd de reactie van het publiek zijn. Hoe het mensen beroert: van een traan wegpinken van ontroering tot een traan van het lachen. Een mooie voorstelling is een warm dekentje voor het leven dat we moeten verdragen. Kunst als tegengif.  Deze productie zal volle zalen trekken, voedt de verbeelding van de toeschouwer en laat een mens nog even wegdromen.