Met deze opname, deel 42 van de complete uitgave van Carl Philipp Emanuel Bachs muziek voor piano solo, vervolgt Miklós Spányi zijn verkenning van transcripties van concerti die oorspronkelijk voor piano en orkest zijn geschreven, en voegt hij enkele delen toe uit vroege versies van sonates (waarvan de standaardversies in eerdere delen van deze serie zijn verschenen). Vier van de zes concerti uit de collectie Wq 43 zijn hier te horen. Toen Bach in 1772 deze verzameling van zes concerti voor klavierinstrument en orkest publiceerde, maakte hij ook een versie voor piano solo, bedoeld voor gemiddeld gevorderde amateurs die ze dan thuis zonder orkest konden spelen en zo een veel grotere markt openlegden. Een slimme zet van de gewiekste zakenman Bach. Over zijn beslissing om deze werken op een klavichord op te nemen in plaats van op een tangentvleugel zegt Spányi dat dit “bijna oneindige mogelijkheden voor fijne dynamische nuances” biedt en dat “de noodzakelijke dynamische contrasten nog beter kunnen worden benadrukt dan op andere toetsinstrumenten uit die tijd”. Spanyi voegt eraan toe dat deze release een eerbetoon is aan het klavichord, in het bijzonder aan zijn eigen instrument, dat werd gebouwd door Joris Potvlieghe.